Als treinreiziger weet ik hoe het werkt: als het fluitje klinkt, sluiten de deuren. En die gaan ook echt niet meer open, hoe hard je ook op het knopje drukt. De laatkomer heeft alleen geluk als hij dicht bij de deuropening met de conducteur is én als die conducteur in een goeie bui is.
Deze week zag ik hoe het meisje geen geluk had. Ze kwam echt op haar hardst aanrennen, maar de conducteur was meedogenloos. En stond helemaal aan de aan de achterkant van de trein. Voor de dichte deur werd ze tien centimeter kleiner onder het gewicht van haar schooltas. Dat zag de machinist kennelijk ook.
Ineens ging het voorste deurtje open en wenkte een arm haar naar binnen. Moedig - en waarschijnlijk dankbaar - klom ze het kleine trapje op. Ik zag haar net de voorste coupé binnenkomen toen de trein langzaam optrok. Wetende dat een machinist dit niet mag doen, kreeg hij van mij nog snel een dubbele duim. Zo kan het dus ook, NS.
Reacties
Een reactie posten