Doorgaan naar hoofdcontent

In het licht


Alsof er nog niet genoeg nieuwigheid en transformatie in gang was gezet dit jaar, werd deze zomer er ook één zoals ik nog niet eerder heb beleefd. Drie intensieve weken met drie heel verschillende reizen. Even bijkomen dus!

Met een nieuw gezin leer ik dat ons land op minder dan een uur rijden al heel mooi en rijk is. En dat je er echt even uit kunt zijn. Ik leer ook dat verwarring en verdriet zich het best laat oplossen door het in het licht te zetten. En dat ik op ieder moment kan besluiten m'n eigen lichtje weer aan te steken. Als we op de terugweg deze dagen evalueren, noteren we: gezellig, leuk en lekker, ontspannen, feestelijk en natuurlijk, vreugdevol en verrassend. Nou, dan hebben we dat toch goed gedaan voor een eerste keer.



Daarna wordt het op een andere manier nog spannender. Voor het eerst met een vriendin naar een Chambres d'hôtes van een studiegenoot in Zuid-Frankrijk. De plek blijkt geweldig (aanrader!), de wijn hemels en de zon zet de kachel even extra hoog. 

Ik leer in de eerste plaats dat je niet meer nodig hebt dan een hotel vol zomergasten om een script voor een film te schrijven. Maar ik leer ook dat, als ik mezelf weer heb vastgedraaid in m'n eigen gedachten, ik mag aangeven wat m'n behoefte is in plaats van de grammofoon te blijven afspelen. Gelukkig is m'n reisgenoot geduldig en vinden we een mooie balans tussen aan en uit, zon en schaduw.



En dan duik ik tot slot weer de vertrouwde stilte in. Tussen het mediteren door oefenen we in genieten, dankbaarheid en overgave. Ik leer dat ik het ene zonder nadenken of hard werken als vanzelf doe - of er de ander bij kan helpen - en dat het andere echt een blinde vlek is. Wat me gelijk raakt natuurlijk, vooral als ik in m'n meegenomen boek lees: 

“Meditatie beoefen je zonder doel of winstoogmerk. Het is het antwoord op dat lijden, dat helemaal aan de wortel ligt van onze innerlijke onrust: het verlangen naar een ander nu, een beter nu. Het is juist dit verlangen dat ons weerhoudt om het Nu ten volle te beleven.”

Dus ik keer terug naar de mantra die ik in m’n eerste studiejaar ontdekte: Ik. Ben. Hier. Nu. En die blijft nog wel even bij me, ook als ik de kloosterpoort weer achter me dicht trek. 

Op naar het eerste beroepsjaar Geestelijk Begeleider en op m'n 25-jarig jubileum in de Bibliotheek. We leren gewoon nog even door.

Reacties

  1. Een rustgevende beschrijving. Een mooi jaar gewenst. "Dat het oe good geet".

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Luchtig element

Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...