Doorgaan naar hoofdcontent

In het licht


Alsof er nog niet genoeg nieuwigheid en transformatie in gang was gezet dit jaar, werd deze zomer er ook één zoals ik nog niet eerder heb beleefd. Drie intensieve weken met drie heel verschillende reizen. Even bijkomen dus!

Met een nieuw gezin leer ik dat ons land op minder dan een uur rijden al heel mooi en rijk is. En dat je er echt even uit kunt zijn. Ik leer ook dat verwarring en verdriet zich het best laat oplossen door het in het licht te zetten. En dat ik op ieder moment kan besluiten m'n eigen lichtje weer aan te steken. Als we op de terugweg deze dagen evalueren, noteren we: gezellig, leuk en lekker, ontspannen, feestelijk en natuurlijk, vreugdevol en verrassend. Nou, dan hebben we dat toch goed gedaan voor een eerste keer.



Daarna wordt het op een andere manier nog spannender. Voor het eerst met een vriendin naar een Chambres d'hôtes van een studiegenoot in Zuid-Frankrijk. De plek blijkt geweldig (aanrader!), de wijn hemels en de zon zet de kachel even extra hoog. 

Ik leer in de eerste plaats dat je niet meer nodig hebt dan een hotel vol zomergasten om een script voor een film te schrijven. Maar ik leer ook dat, als ik mezelf weer heb vastgedraaid in m'n eigen gedachten, ik mag aangeven wat m'n behoefte is in plaats van de grammofoon te blijven afspelen. Gelukkig is m'n reisgenoot geduldig en vinden we een mooie balans tussen aan en uit, zon en schaduw.



En dan duik ik tot slot weer de vertrouwde stilte in. Tussen het mediteren door oefenen we in genieten, dankbaarheid en overgave. Ik leer dat ik het ene zonder nadenken of hard werken als vanzelf doe - of er de ander bij kan helpen - en dat het andere echt een blinde vlek is. Wat me gelijk raakt natuurlijk, vooral als ik in m'n meegenomen boek lees: 

“Meditatie beoefen je zonder doel of winstoogmerk. Het is het antwoord op dat lijden, dat helemaal aan de wortel ligt van onze innerlijke onrust: het verlangen naar een ander nu, een beter nu. Het is juist dit verlangen dat ons weerhoudt om het Nu ten volle te beleven.”

Dus ik keer terug naar de mantra die ik in m’n eerste studiejaar ontdekte: Ik. Ben. Hier. Nu. En die blijft nog wel even bij me, ook als ik de kloosterpoort weer achter me dicht trek. 

Op naar het eerste beroepsjaar Geestelijk Begeleider en op m'n 25-jarig jubileum in de Bibliotheek. We leren gewoon nog even door.

Reacties

  1. Een rustgevende beschrijving. Een mooi jaar gewenst. "Dat het oe good geet".

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...