Doorgaan naar hoofdcontent

Bijna Thuis


Ik spreek iemand die in een hospice werkt. Zo'n palliatieve zorginstelling voor mensen die aan het einde van hun leven zijn gekomen. Daar waar je pas mag 'logeren' als je levensverwachting minder is dan drie maanden. Tijdens mijn Amerikatournee met het Ricciotti Straatensemble (we schrijven begin jaren 90) hebben we opgetreden in een heel groot hospice. Indrukwekkend was dat. 

Ik merk in het gesprek op dat zij hun hospice een Bijna Thuis Huis noemen. Die term ken ik nog niet. Hij legt me uit dat er twee soorten hospices zijn: een High-care, waar 24 uur per dag medische zorg aanwezig is, zoals in een ziekenhuis. En een Bijna-thuis-huis, waar een woonsituatie wordt gecreëerd zoals de gasten thuis gewend zijn. Ze houden hun eigen huisarts en dagelijkse zorg wordt verleend door wijkverpleegkundigen en vrijwilligers.

'Oh', zeg ik, 'de term is dus eigenlijk een inkorting van Lijkt op thuis zijn Huis.' Ja, zo kun je het inderdaad zien, beaamt hij. Dan vertel ik dat ik dat ik zelf bij die term moest denken aan wat er in mijn opleiding Spiritualiteit & Zingeving vaak voorbij was gekomen. Dat we spreken over geboorte, leven en dood als één geheel. En dat je Bijna-thuis ook kunt zien als bijna klaar zijn om de stap naar de overkant te maken, om weer 'thuis' te komen.

Het blijft even stil. 'Goh ja', zegt hij, 'zo heb ik er nog nooit aan gedacht. Maar inderdaad, dat is ook een mooie metafoor.' Nou kijk aan, hebben we toch gewoon spontaan een dubbele betekenis van hun definitie ontdekt. En allebei wat geleerd.

Reacties

  1. Mooi omschreven. Het bijna thuis huis wordt binnenkort in Borne in gebruik genomen. Dicht bij huis, bijna thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja mooi, dicht bij thuis. Zullen we wel afspreken dat je er nog even weg blijft? :-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Luchtig element

Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...