Doorgaan naar hoofdcontent

Wisseltrofee


Ik mag als officiële zingevings vrijwilliger aanschuiven bij de jaarlijkse algemene ledenvergadering van team Willem. Zo zit ik ineens in een net iets te krappe zaal vol Geestelijk Verzorgers. Door een speling van het lot kwam ik tegelijk aan met m'n mentor, vochten we om de laatste parkeerplaats en zaten we even later naast elkaar aan de thee. Een mooie gelegenheid om hem om raad te vragen over m'n eerste echte cliënt, want ik vond het allemaal best pittig. Volgens mij zit zij meer in de crisisfase dan in de aandachtfase en heeft ze nood aan een 'echte' geestelijk verzorger. "Bel me!", zegt hij gelijk. En hij wil de volgende keer ook wel mee. Kijk, daar heb ik wat  aan!

Voor ik het weet staat er ineens een Willem-quiz op de agenda. Een quiz? Ja, ik had me kennelijk moeten verdiepen in de mooie cijfers uit het jaarverslag van 2023. Oh jee, die was me even ontgaan. In een vrolijke petje-op-petje-af variant racen we door de prestaties van dit zinvolle netwerk. Hoeveel consulten zijn er geweest. Hoeveel individuele cliënten hebben we geholpen. Welke gespreksthema's staan er in de top 3. Hoe het kan weet ik niet, maar ik ga lekker. Ik gein al tegen m'n mentor dat die hoofdprijs echt wel met mij mee naar huis gaat vandaag. Maar helaas, vlak voor de allesbepalende benaderingsvraag ga ik moedig ten onder. M'n mentor is echter wél de held van de dag. Hij wint.

Maar dan blijkt het om een wisseltrofee te gaan. Dat was geen grap. Een roze bol komt uit een al wat doorleefde doos tevoorschijn. Dit jaar brandt de trofee bij hem. Ook hij moet even aan het idee wennen. "Dus ik moet hem volgend jaar weer inleveren?" Ja, dat moet. "Wel de doos goed bewaren dus", zeg ik met een grijns. Twee grote ogen kijken me verschrikt aan. "Dat gaat me toch nooit lukken." Jawel, je kunt het! Maar daar denkt hij duidelijk anders over. "Pas jij er maar op", mompelt hij en zet de doos bij m'n voeten.

Dus. Dat was een vruchtbare ochtend vol nieuwe ervaringen, nieuwe contacten en nieuwe foto's voor de website. En die bonustrofee doet inmiddels z'n stralende en zuiverende werk bij mij. Nu wel die doos goed opbergen dame...

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...