Doorgaan naar hoofdcontent

Vlieg uit volle borst


Ik kreeg van een trouwe vriend een bundel cadeau: De gedichten apotheek - Poëzie op recept voor het hoofd en het hart, samengesteld door Philip Huff. Briljant en helemaal passend in onze 'toolkit' met werkbladen voor Existentiële Zielzorg. Ik scan door de inhoudsopgave en kies voor het gedicht Adem uit van Peter Verhulst. Werkt bij 'angst voor het leven, negatief zelfbeeld, gebrek aan energie'.

Graag geef ik je het vermogen te vliegen. Niet in de lucht, maar in je hoofd, niet in je hoofd, maar uit je hoofd, je hoofd uit, naar waar het stormt en waar tegelijk de zon blikkert.
Hoe hoger je vliegt, hoe kleiner de wereld wordt, Speldenkop.
Duizelingwekkend vergezicht.
Eeuwige sneeuw (maar niets is eeuwig).
Volmaakte stilte (maar niets is volmaakt).
Vlieg, flamingo van nieuwsgierigheid. Vliegenier van vreugde. Piloot van hoop. Astronaut van geluk. Vlieg! Vlieg uit volle borst jouw zon tegemoet.


De volgende dag zit ik voor m'n stage met een kleine groep geestelijk verzorgers en vrijwilligers in een prachtig omgebouwde varkensstal in het buitengebied van de Achterhoek. Bij de start legt de gastvrouw een boek op tafel, om de dag meditatief te beginnen. Ik herken De gedichten apotheek en glimlach. Dan begint ze te lezen.

    Graag geef ik je het vermogen te vliegen...

M'n glimlach groeit. Zoveel synchroniciteit, heb ik weer. 

Als ze klaar is en we nog wat na sudderen op de woorden, roept iemand ineens "Kijk nou!" Buiten, tegen de achtergrond van een zonnige blauwe lucht, vliegen twee grote formaties van kraanvogels over ons heen.

Strik d'r om en klaar. Mooier gaat het niet meer worden vandaag.

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...