Astrids Scribbles

Er moet me iets van het hart. Sinds ik ruim 14 jaar geleden met Twitter verkering kreeg, hebben we een beetje een knipperlichtrelatie gehad. Ik zou zelfs zeggen een haat/liefde verhouding. In het begin was alles leuk en onschuldig, toen kwam de sleur en kostte het ineens best veel tijd. We hebben elkaar zelfs een paar jaar uit het oog verloren. Tot ik ineens weer wat meer te vertellen had en de vlam weer oplaaide. Maar sinds een tijd laat ik me meer door deze rare vogel afleiden dan goed voor me is. Ik zou willen beweren dat ik zelf niet eens zo veranderd ben in onze relatie. Ik neem nog altijd meer dan dat ik geef. Ik val hem niet lastig met meningen in CHOCOLADELETTERS of zinloze chitchat, al dan niet vergezeld door een koddig filmpje. Ik laat alleen positieve Tweetgenoten toe, die net als ik de wereld en onze tijdlijn graag wat mooier willen maken. Maar ik moet zeggen dat m'n wederhelft in die jaren wel wat rare trekjes heeft ontwikkeld. Hij zingt een andere toon. Hij vliegt in ...

of erger: een nieuwe  HTC sensation ...

#nieuws Op oudjaarsdag sprak ik met wat twittervrienden over twitter, natuurlijk. Ik vertelde dat het me begon op te vallen hoe vaak twitter inmiddels wordt vermeld als onderdeel van een nieuwsitems. Dan wel als een soort bron, of ze melden even hoe de gebeurtenis het op twitter had gedaan. Ook spraken we over het feit dat je steeds vaker meemaakt dat beroemdheden of beroepspersonen zich in de nesten werken door iets dat ze hebben getweet. Cornald Maas, Paul de Leeuw, dat waren de early adopters. Nu hebben we bijvoorbeeld een onverstandige politiechef . Waar het me om gaat is dat twitter dus inmiddels zo is ingeburgerd, dat het het waard is om in het nieuws te melden wat er gebeurt en dat je - zeker in een publieke functie - erg moet oppassen met wat je tweet. Je wordt gelezen. Twitter is hot. #verdacht Het nieuwe jaar is nog warm van het vuurwerk als een Enschede journalist de kracht en macht van twitter wil aantonen door een hoax te beginnen met een wat suggestieve tweet. Met a...

Vanmorgen bij het scannen van m'n feeds werd ik getriggerd door een link naar FrankWatchings artikel  een tweede liefde . Waarin Sander Duivestein vertelt over de vriend van een vriendin, die digitaal contact had met een andere vrouw op Second Love : een site waar je je aan kunt melden om andere mensen te ontmoeten, als de sleur een beetje in je relatie is geslopen, en je wel zin hebt om een keertje 'naast het potje te pissen'. Voor Sander een mooie gelegenheid om stil te staan bij de kracht van sociale media en de vraag of je al vreemd bent gegaan als je je bewust bij zo'n site aanmeldt, ook al heb je nog niemand in real life ontmoet. Interessant vraagstuk. Waar begint digitaal vreemdgaan? Dat sociale media wel degelijk een sociale functie hebben, staat voor mij buiten kijf. Alle digitale felicitaties die op m'n verjaardag binnenstromen zijn me net zo dierbaar als de vrienden die me een hand, zoen of knuffel komen brengen. Elke reactie op een blogpost of tweet g...