Doorgaan naar hoofdcontent

Het einde van Harry Potter

Twee bekentenissen op de vroege morgen: de boeken van Harry Potter vond ik knap smakelijk en spannend geschreven, de films daarentegen zo zacht als boter en slap als een uitgemolken theezakje. En dan komt er ineens dit voorbij: de trailer van HP's laatste optreden, het beroemde afsluitende deel 7. Ze hebben er zelfs twee films voor nodig om ons leven daarmee te verrijken.



Oké, de kinderen zijn allang geen kinderen meer. Het is ze vergeven. Volgens mij hebben ze er een soort vierde Lord of the Rings van hebben willen maken. Ja, Harry Potter lijkt in alle opzichten volwassen te zijn geworden. Maar trailers beloven wel vaker meer dan ze waarmaken. We gaan het zien (ooit, op dvd wel te verstaan).

Bedankt, JK Rowling, voor het aan het lezen krijgen van miljoenen kinderen.

En nu gauw verder met die andere pageturner-toverkinderen-serie:
De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel van Michael Scott.

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...