Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf rieten en een droom

Met regelmaat zie ik een mooi filmpje van TED verschijnen op de verschillende bibliobloggen die ik volg. Over nieuwe technologieën, ontwikkelingen rondom informatie of sociale media, bijzondere wereldbeelden of gewoon omdat iemand iets interessants te vertellen heeft. Scribbles bleef daarin tot nu toe achter.

Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje onderuit.



Klik hier voor de volledige toelichting op TEDxAmsterdam.

Ondertussen timmerde Calefax het afgelopen jaar behoorlijk aan de weg vanwege hun 25-jarig jubileum. Was het flitsoptreden bij De Wereld Draait Door al opmerkelijk, het echte hoogtepunt was natuurlijk hun bijdrage aan het Prinsengrachtconcert afgelopen zomer (Gershwin's I got rhythm met pianist Jean-Yves Thibaudet). En hopelijk gaan er nog veel meer mooie concerten volgen, want die zijn sowieso altijd een feestje. Dus komen ze bij u in de buurt, ik zou zeggen: Gaan!

Gefeliciteerd jongens!

Reacties

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...