Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf rieten en een droom

Met regelmaat zie ik een mooi filmpje van TED verschijnen op de verschillende bibliobloggen die ik volg. Over nieuwe technologieën, ontwikkelingen rondom informatie of sociale media, bijzondere wereldbeelden of gewoon omdat iemand iets interessants te vertellen heeft. Scribbles bleef daarin tot nu toe achter.

Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje onderuit.



Klik hier voor de volledige toelichting op TEDxAmsterdam.

Ondertussen timmerde Calefax het afgelopen jaar behoorlijk aan de weg vanwege hun 25-jarig jubileum. Was het flitsoptreden bij De Wereld Draait Door al opmerkelijk, het echte hoogtepunt was natuurlijk hun bijdrage aan het Prinsengrachtconcert afgelopen zomer (Gershwin's I got rhythm met pianist Jean-Yves Thibaudet). En hopelijk gaan er nog veel meer mooie concerten volgen, want die zijn sowieso altijd een feestje. Dus komen ze bij u in de buurt, ik zou zeggen: Gaan!

Gefeliciteerd jongens!

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g