Doorgaan naar hoofdcontent

Leven met slechts 63 dingen

Vandaag viel m'n oog op een blog in nrcnext van Peter Zantingh. Over leven met minder spullen. Je zou het bijna niet geloven, maar het minimalisme schijnt steeds meer in de belangstelling te staan. Misschien een logisch gevolg van het feit dat we - na al die jaren van toenemende informatie- en spullenoverload - tot de ontdekking komen dat we het echt allemaal niet meer kunnen verwerken. Ons Brein Schreeuwt Om Rust. En ja, rust in je hoofd krijg je alleen door rust om je heen. Het creëren van een rustige (lees: opgeruimde en/of lege) leefomgeving is natuurlijk een perfecte start. Geloof me, in een huis met rondslingerende vuile was, etensresten, boeken, cd's, dooie plantenblaadjes en weet ik wat nog meer, gaat het met die rust echt niet lukken.

De eerste tip om te komen tot meer 'leegte' is een schot in de roos: het kwijtraken van sentiment. Hoeveel verhuisdozen staan er nog steeds ongeopend bij u op zolder? En zijn ongeopend van de vorige verhuizing meegekomen? Mist u wat erin zit? Sterker nog, wéét u eigenlijk nog wel wat erin zit? Ik bedoel maar.

Maar het rijtje acties om echt te komen tot een bezit van alleen die spullen die u werkelijk nodig hebt is even briljant als leuk voor een (regenachtige) zondag:

1. Maak een lijst van alles wat je hebt. (ja, echt alles, da's schrikken hè!)
2. Streep elke week tien of twaalf dingen weg.
3. Stop die in een doos in de hoek van je kamer.
4. Als je ze na een maand nog niet hebt gemist, gooi ze dan weg. (ja echt, wegweg)
En 5. koop niks nieuws. (of anders: vraag u bij elke nieuwe aankoop af 'heb ik dit echt nodig en waarom')

Ik vind hem leuk. Leuk om te zien ook dat veel zogenaamde minimalisten eigenlijk toch smokkelen. Ze leven namelijk nogal digitaal, dus de e-reader bevat gewoon honderden boeken, de iPod bevat tonnen cd's en de harde schijf zit bommetje vol. Maar goed, met de intentie en het bewustzijn zit het in ieder geval wel snor.

U snapt, ik ben zelf ook niet zo bewaarderig. Ik kan echt Heel Goed weggooien. Zelfs kleren (ja dames, ik leg uit hoe dat werkt). Iets nieuws gekocht? Dan moet er dus iets ouds weg, anders wordt de kast te vol. En bij elke seizoenswisseling loop ik de collectie weer even door: dit jaar weer niet gedragen? Dan is er dus kennelijk iets mis mee, en huppekee... Ja dames, wees eerlijk, zo werkt het toch met ongedragen kleren?

Nu weet ik niet of ik op 63 dingen ga komen als ik m'n inventaris in een lijstje vat. Wat doe ik met een 12-delige bestekset? En die 4 eetstoelen? Dat telt toch hopelijk als 1? Of bedoelen ze dat niet met 'spullen'. Maar goed, de strekking is duidelijk: wat hebben we werkelijk nodig om een prettig leven te leiden en wordt het niet eens tijd voor een lekkere saneeractie. Mocht u daar echt moeite mee hebben? Scribbles wil wel helpen!

Reacties

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat