Doorgaan naar hoofdcontent

Leven met slechts 63 dingen

Vandaag viel m'n oog op een blog in nrcnext van Peter Zantingh. Over leven met minder spullen. Je zou het bijna niet geloven, maar het minimalisme schijnt steeds meer in de belangstelling te staan. Misschien een logisch gevolg van het feit dat we - na al die jaren van toenemende informatie- en spullenoverload - tot de ontdekking komen dat we het echt allemaal niet meer kunnen verwerken. Ons Brein Schreeuwt Om Rust. En ja, rust in je hoofd krijg je alleen door rust om je heen. Het creëren van een rustige (lees: opgeruimde en/of lege) leefomgeving is natuurlijk een perfecte start. Geloof me, in een huis met rondslingerende vuile was, etensresten, boeken, cd's, dooie plantenblaadjes en weet ik wat nog meer, gaat het met die rust echt niet lukken.

De eerste tip om te komen tot meer 'leegte' is een schot in de roos: het kwijtraken van sentiment. Hoeveel verhuisdozen staan er nog steeds ongeopend bij u op zolder? En zijn ongeopend van de vorige verhuizing meegekomen? Mist u wat erin zit? Sterker nog, wéét u eigenlijk nog wel wat erin zit? Ik bedoel maar.

Maar het rijtje acties om echt te komen tot een bezit van alleen die spullen die u werkelijk nodig hebt is even briljant als leuk voor een (regenachtige) zondag:

1. Maak een lijst van alles wat je hebt. (ja, echt alles, da's schrikken hè!)
2. Streep elke week tien of twaalf dingen weg.
3. Stop die in een doos in de hoek van je kamer.
4. Als je ze na een maand nog niet hebt gemist, gooi ze dan weg. (ja echt, wegweg)
En 5. koop niks nieuws. (of anders: vraag u bij elke nieuwe aankoop af 'heb ik dit echt nodig en waarom')

Ik vind hem leuk. Leuk om te zien ook dat veel zogenaamde minimalisten eigenlijk toch smokkelen. Ze leven namelijk nogal digitaal, dus de e-reader bevat gewoon honderden boeken, de iPod bevat tonnen cd's en de harde schijf zit bommetje vol. Maar goed, met de intentie en het bewustzijn zit het in ieder geval wel snor.

U snapt, ik ben zelf ook niet zo bewaarderig. Ik kan echt Heel Goed weggooien. Zelfs kleren (ja dames, ik leg uit hoe dat werkt). Iets nieuws gekocht? Dan moet er dus iets ouds weg, anders wordt de kast te vol. En bij elke seizoenswisseling loop ik de collectie weer even door: dit jaar weer niet gedragen? Dan is er dus kennelijk iets mis mee, en huppekee... Ja dames, wees eerlijk, zo werkt het toch met ongedragen kleren?

Nu weet ik niet of ik op 63 dingen ga komen als ik m'n inventaris in een lijstje vat. Wat doe ik met een 12-delige bestekset? En die 4 eetstoelen? Dat telt toch hopelijk als 1? Of bedoelen ze dat niet met 'spullen'. Maar goed, de strekking is duidelijk: wat hebben we werkelijk nodig om een prettig leven te leiden en wordt het niet eens tijd voor een lekkere saneeractie. Mocht u daar echt moeite mee hebben? Scribbles wil wel helpen!

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo