Doorgaan naar hoofdcontent

Chorus Line

M'n levenslust weekkaartje vraagt me na te denken over waar ik blij van word. Een goed moment inderdaad, dank je wel. Behalve dat ik dan gelijk denk aan alle schoonheid in de wereld (ja, die is er nog steeds), zie ik ook de kinderlijke onschuld voor me. Dat helemaal jezelf zijn (omdat je nog niet weet dat het ook anders kan of moet of verwacht wordt) en de dingen zien zoals ze werkelijk zijn (omdat je nog geen verhalen in je hoofd hebt die alle andere opties van de werkelijkheid laten zien). Wat volgens mij echt is voorbehouden aan kinderen. En waarvan het zo jammer is dat we daar in de loop van ons leven weer naar op zoek moeten, omdat we die pure kern een beetje zijn kwijtgeraakt.

Een mooi voorbeeld daarvan kwam deze week in de tijdlijn van m'n Facebook voorbij. In de categorie 'express yourself' is hier een staaltje girl power waar wij als volwassenen een puntje aan kunnen zuigen. Enjoy!

Reacties

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...