Doorgaan naar hoofdcontent

Chorus Line

M'n levenslust weekkaartje vraagt me na te denken over waar ik blij van word. Een goed moment inderdaad, dank je wel. Behalve dat ik dan gelijk denk aan alle schoonheid in de wereld (ja, die is er nog steeds), zie ik ook de kinderlijke onschuld voor me. Dat helemaal jezelf zijn (omdat je nog niet weet dat het ook anders kan of moet of verwacht wordt) en de dingen zien zoals ze werkelijk zijn (omdat je nog geen verhalen in je hoofd hebt die alle andere opties van de werkelijkheid laten zien). Wat volgens mij echt is voorbehouden aan kinderen. En waarvan het zo jammer is dat we daar in de loop van ons leven weer naar op zoek moeten, omdat we die pure kern een beetje zijn kwijtgeraakt.

Een mooi voorbeeld daarvan kwam deze week in de tijdlijn van m'n Facebook voorbij. In de categorie 'express yourself' is hier een staaltje girl power waar wij als volwassenen een puntje aan kunnen zuigen. Enjoy!

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g