Doorgaan naar hoofdcontent

Pietpraat


Ik heb heel veel geleerd deze week. Ik leerde bijvoorbeeld dat er heel veel verschillende verhalen bestaan over de herkomst van - wie we nu kennen als - Sinterklaas en Zwarte Piet. Grappig, want ik heb daar tot nu toe eigenlijk nog nooit zo bij stilgestaan. Maar inderdaad, die zijn natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Doet me wel afvragen: wat is nu het wérkelijke verhaal?

Ik heb geleerd dat deze - in principe - kindvriendelijke en verbroederende traditie op dit moment alleen maar verliezers kent. Wat je er ook van vindt, of je er nu serieus over schrijft of iets roept op de sociale media, je bent of een racist of een zeurpiet. In beide gevallen schieten de argumenten alle kanten op en 'heb je er helemaal niks van gesnapt'.

Ik heb geleerd dat het makkelijk vergelijken en moddergooien is. Een obesitas Kerstman, dat kan echt niet meer toch? En moeten die rendieren niet beschermd worden? Of die elfjes op de Noordpool? Hoe jong zijn die eigenlijk? Enne... geloven in iemand die niet (meer) bestaat, daar feestjes en rituelen omheen bouwen, dat heet toch gewoon Religie? En daar mag je toch niks lelijks over zeggen, laat staan afschaffen?

Ik heb geleerd dat er vergelijkbare feestjes en tradities zijn waar je tot nu toe eigenlijk nooit iemand over hoorde. Zoals de figuur Hajji Firuz, een soort Perzische Zwarte Piet, die hoort bij een nieuwjaarsfeest dat kennelijk staat vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. En dat werd erkend door de Algemene Vergadering van de... Verenigde Naties.

Ik heb ook geleerd dat het kennelijk geen punt is dat je als voorzitter van een onderzoekscommissie je persoonlijke mening ventileert voordat het onderzoek is afgerond.

Maar om eerlijk te zijn, ik stoor me ook wel eens aan dat feestje hoor. Ik stoor me aan peternoten in september. Aan kerstversieringen in oktober. Aan het ontbreken van een evenredige toename van 'geluk' in relatie tot de omvang van het aantal kadootjes dat je krijgt. Of geeft. Ik stoor me ook best wel aan al dat excessieve en exclusieve eten van begin tot eind december. Tijdens als die verplichte familiebezoekjes. En daar dan weer stilletjes en eensgezind over klagen met elkaar. Gek genoeg lijkt iedereen het er wel over eens te zijn: het mag allemaal best wat minder, zeker in deze 'zware' tijden, maar ja, het is ook wel weer leuk, en gezellig, en ach, je mag toch één keer per jaar wel een beetje uit de ban springen. Dus afschaffen? Dat nooit.

Oh ja, ik heb nog meer geleerd deze week. Uit de kantlijn van de kranten.
Dat de kerncentrale van Fukushima opnieuw radioactief water heeft gelekt.
Dat er weer een schietpartij was op een school in de Amerikaanse staat Nevada.
Dat Frankrijk, Nederland en Mexico nu echt boos zijn over de afluisterpraktijken van de VS.
Dat Brunei de sharia weer invoert: zweepslagen voor alcoholgebruik en abortus, amputatie voor diefstal en dood door steniging voor overspel.
En er was nog iets. In Syrië geloof ik...
Zou de VN nog wat tijd over hebben?

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g