Doorgaan naar hoofdcontent

Goede manieren


Als ik in de lunchroom het toilet verlaat, staat er net een jonge moeder voor de enige wastafel. Ze heeft een peuter tussen buik en tafel gedrukt. Samen wassen ze spetterend de handen en snoet. Ik wacht rustig af in de kleine ruimte die we delen. Het lijkt me een soort ik-mocht-van-mama-een-chocolade-ijsje-maar-volgens-mij-was-dit-de-laatste-keer moment. Als de peuter weer op de grond staat, draaien moeder en dochter zich om en zien mij staan.

Moeder: "Zo, dat is weer mooi schoon hè?!"
Dochter, al zwaaiend met de handen in de lucht: "Ja, klaar!"
En om het geheel nog wat kracht bij te zetten herhaalt ze dat een paar keer: "Klaar! Klaar!"
Mama geeft haar nog even een handdoekje, dat ze plichtsgetrouw door de vingers laat gaan.

Als ze het hoog boven zich in de vuilnisbak laat vallen, gooit ze haar hoofd in de nek, draait zich naar mij toe en zegt met de stralendste blauwe ogen en glimlach die ik ooit zag:
"Zo, nu mag jij!"

*smelt*

Reacties

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat