Doorgaan naar hoofdcontent

Drie


Als kind vertelde m'n moeder ooit over de overtuiging van een vriendin van de familie: 'een vliegtuigramp komt nooit alleen, maar altijd met drie achter elkaar'. Als er weer eens een vliegtuig was neergestort mocht haar echtgenoot dan ook een tijdje niet vliegen. Dat was - als Amerikaans zakenman - weleens lastig. Maar ze had vaak gelijk. En omdat m'n moeder het steeds herhaalde als er weer ergens een crash was geweest, zit deze statistiek inmiddels ook in mijn systeem.

Bij het neerstorten van de MH17 dacht ik nog 'dit was geen gewone crash, deze telt niet'. Helaas. Binnen een week stort er een vliegtuig neer in Taiwan en in Mali. Wat moeten er toch veel mensen afscheid nemen deze zomer. Of vluchten.

Ik ga wel een beetje triest de vakantie in, moet ik zeggen...
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha
Een reactie posten
Verder lezen »