Doorgaan naar hoofdcontent

Drie


Als kind vertelde m'n moeder ooit over de overtuiging van een vriendin van de familie: 'een vliegtuigramp komt nooit alleen, maar altijd met drie achter elkaar'. Als er weer eens een vliegtuig was neergestort mocht haar echtgenoot dan ook een tijdje niet vliegen. Dat was - als Amerikaans zakenman - weleens lastig. Maar ze had vaak gelijk. En omdat m'n moeder het steeds herhaalde als er weer ergens een crash was geweest, zit deze statistiek inmiddels ook in mijn systeem.

Bij het neerstorten van de MH17 dacht ik nog 'dit was geen gewone crash, deze telt niet'. Helaas. Binnen een week stort er een vliegtuig neer in Taiwan en in Mali. Wat moeten er toch veel mensen afscheid nemen deze zomer. Of vluchten.

Ik ga wel een beetje triest de vakantie in, moet ik zeggen...

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...