Traktatie

In mijn flat woont een oud echtpaar dat eens in de zoveel tijd m'n pad kruist. Allebei kromgebogen, wat bleekjes en schuifelend over straat. Echt oud dus. Hij met een stok, zij met nog net iets meer kracht in de benen. Altijd tiptop verzorgd en met stralende ogen. Ik vind het mooi ze te zien.

Ik snel weer even voor een boodschap naar de supermarkt. Kraag omhoog tegen de kou, klok in m'n hoofd vanwege alles dat nog moet, proberend me niet teveel te storen aan al dat winkelende volk om me heen. Ineens zie ik ze zitten, tussen die zaterdagshoppers. Lekker samen, lekker knus bij het raam. Allebei een kopje koffie met appelgebak en zo'n heerlijke dot slagroom erop. Hun tijd stond stil, hoe druk het ook was. Gewoon even eruit voor een lekker bakkie troost.

Ik voel dat ik vertraag. Hoe mooi is het om zo samen oud te worden en te genieten van het kleine. En ach, waarom zou je daar zo lang mee wachten, dat kan nu toch ook al!