Post!

Aan het eind van een hectische, rommelige werkdag staat er ineens een kereltje aan m'n bureau. Uit de categorie blonde stekeltjes en guitig brilletje.

"Mevrouw, wilt u kinderpostzegels kopen?"

"Nou ja zeg, waar kom jij ineens vandaan?", want het was echt alsof hij plots verschijnselde.

"Van m'n moeder", zegt hij, alsof dat alles verklaart.

"Oh, die van de krant!", want ik weet dat die journaliste aan de overkant van de gang haar kinderen wel eens meeneemt naar de redactie.
"Nou, dat heb jij dan slim bekeken jongen. Jij denkt, ik ga lekker mee naar het werk van m'n moeder en daar ga ik eens even wat mensen aan de jas trekken!"

"Ja", zegt hij, terwijl hij een ingewikkeld gevouwen boekje tevoorschijn haalt. "Dat staat hier als één van de tips".

Hij doet daarna echt vreselijk z'n best om die tip terug te vinden, maar ik ben allang om. Een guitig kereltje, dat zo makkelijk mijn wereld binnenwandelt, en me ook nog even deelgenoot maakt van z'n verkoopstrategieën, die verdient het. Laten we zeggen dat hij goed zaken heeft gedaan die middag.