Na een lange vergaderdag in Den Haag zoek ik moe maar voldaan m’n plekje in de trein. De stilte-coupé natuurlijk, voor zover andere reizigers dat ook kunnen opbrengen. Van een afstandje zie ik twee mannen zitten, druk gesticulerend. Oké, zo’n reis, denk ik gelijk. Ik zal wel weer moeten ingrijpen.
Totdat ik de coupé binnen kom, in een oorverdovende stilte. Ik grinnik als ik zie hoe dat kan. En speel heel even met het idee om als flauwe grap aan de mannen te vragen of ze alsjeblieft iets zachter willen gebarentalen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten