Doorgaan naar hoofdcontent

Tweegesprek


Na een lange vergaderdag in Den Haag zoek ik moe maar voldaan m’n plekje in de trein. De stilte-coupé natuurlijk, voor zover andere reizigers dat ook kunnen opbrengen. Van een afstandje zie ik twee mannen zitten, druk gesticulerend. Oké, zo’n reis, denk ik gelijk. Ik zal wel weer moeten ingrijpen.

Totdat ik de coupé binnen kom, in een oorverdovende stilte. Ik grinnik als ik zie hoe dat kan. En speel heel even met het idee om als flauwe grap aan de mannen te vragen of ze alsjeblieft iets zachter willen gebarentalen!

Reacties

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...