Doorgaan naar hoofdcontent

Mannendingen


Maandagmiddag. Op de automatische piloot een paar alledaagse boodschapjes halen bij die buurtsuper waar ik bijna blind m'n weg vind. Terwijl ik afreken bij de trouwste kassamedewerker (man, middelbare leeftijd, de rust zelve), loopt een collega langs en vraagt terloops: "Heb jij toevallig een nagelschaartje?" Onder een hoofdschuddend 'nee' werkt hij de lopende band af.

Maar bij het uittellen van m'n wisselgeld lijkt hij even afgeleid. En met een frons verbreekt hij, tegen niemand in het bijzonder, de stilte. "Als echte man heb je natúúrlijk geen nagelschaartje bij je." "Nee", lach ik met hem mee, "of je geeft het in ieder geval niet toe met een rij vol klanten voor je neus!" Pas dan ben ook ik wakker en dringt de zotheid van de vraag tot me door.

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g