Doorgaan naar hoofdcontent

Geslaagd! ...toch?


Wachtend op perron 2 in de vroege ochtendspits vang ik gespreksflarden op van twee vrolijk babbelende mannen. Type middelbare forens. Ik verzink in m'n eigen gedachtewereld als ik de één hoor zeggen: "Je kent mijn visie hè? Ik vind dat je gewoon iedereen een diploma moet geven. En je pakt hem af als hij niet kan laten zien dat hij het waard is."

Ach, dat is eigenlijk best een charmante visie, denk ik nog. Je gaat uit van vertrouwen, niet van toetsen en testen en stampen. Zoiets. Maar al mijmerend op het ritme van de rammelende trein komen er toch wel wat vragen naar boven. Want wanneer komt dan dat moment waarop die leerling 'gewoon' z'n diploma krijgt? Hoeveel jaren onderwijs moet hij dan minimaal hebben doorlopen? Met of zonder tentamens? Doen de cijfers er dan nog toe?
En geldt dit alleen voor de middelbare school of ook een vervolgopleiding? Wanneer zou ik bijvoorbeeld m'n havo diploma niet meer waard zijn? Als ik géén vervolgopleiding was gaan doen misschien?
Enne... wie bepaalt uiteindelijk dat het mooi is geweest, dat ik nu echt m'n bibliotheekdiploma moet inleveren? Titelbeschrijven kan ik echt niet meer hoor en als informatiebemiddelaar zou ik mezelf ook niet meer op de studieafdeling zetten.
Oh ja, en dat tweede diploma? Van die opleiding die ik wel heb afgerond, maar waar ik niks meer mee doe? Moet iedere musicus die het niet lukt om als artiest z'n brood te verdienen dat papiertje inleveren?

Hmm... eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming is voor mij de charme er wel af. Dat het onderwijs- en toetssysteem op de schop mag, dat 'de mens' belangrijker is dat het papiertje, dat lijkt me evident. Maar ik heb liever geen huisarts, tandarts of zelfs kapper die op mij mag aantonen dat hij z'n diploma waard is.

Reacties

Populairste scribble

Uit het veld geslagen

Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima.  Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N