Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe het begon met een meester


U merkt het misschien nog niet, maar die verkiezing voor Beste Bibliothecaris van Nederland is offline in volle gang. Interview en fotoshoot afnemen, artikel en profieltekst goedkeuren, het kwam allemaal al voorbij deze zomer. Ik krijg het helemaal warm van de mooie woorden die vanaf eind september gepubliceerd gaan worden. Wat een feestje!


Maar ja, of we dus ook 'even' een filmpje van onszelf willen aanleveren voor bij je profiel. Nou, dan moet je dus echt aan de bak. Script schrijven, bespreken en herschrijven. Amerikaans strijkkwartet mailen of je hun muziek mag gebruiken en een enthousiast antwoord terug krijgen. Locaties en medespelers regelen, die ook allemaal gelijk ja zeggen. En dan een draaidag inplannen. Spannend.



Zo sta ik dan ineens, op de warmste dag ooit in september, te zweten op m'n matje in de mooiste studio van Deventer. Daarna door naar een blije klas en goed voorbereide leesconsulent. Met alle aandacht voor boekintroducties, voorlezen en het snuffelen, lezen, lenen en kletsen in de schoolbibliotheek. Want uiteindelijk is het dát waarvoor ik deze nominatie heb verdiend. En aan het eind van de dag een verdiend ijsje voor alle geduldige kanjers voor en achter de camera.


Voor mij zit het er even op. Er wordt nu druk geknipt en gemonteerd. Ik verklap nog niks, maar ik moet zeggen, dat is bijna net zo spannend als het voorbereiden en draaien zelf. En ik ben nu niet alleen benieuwd naar m'n eigen resultaat, maar ook naar dat van m'n 'concurrenten' Juan Khalaf en Leo Willemse. Vanaf 3 oktober kunt u zelf het resultaat zien. En uw stem uitbrengen natuurlijk!

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g