Doorgaan naar hoofdcontent

De dag van de vlinder


Tot slot van de les Zingeving bij ouderdom en verlies moeten we in groepjes in gesprek over onze associatie en herkenning bij een bepaald beeld. En dan vooral wat betreft het proces van leven, afscheidnemen, sterven en wedergeboorte. Bij de terugkoppeling blijkt dat er weer veel moois te zeggen is als je in dit kader even stilstaat bij een boom, een rivier of zelfs een verhuizing. Mijn groepje had gekeken naar dit proces bij een vlinder. Heel veel symbolischer gaat het niet worden natuurlijk.

Als je het hebt over groei, stilvallen en transformeren, is de vlinder bij uitstek het symbool voor opnieuw geboren worden. Hoeveel mensen worden niet verrast door een vaak terugkerende vlinder in de periode na het begraven van een dierbare. Wat niet iedereen wist, is dat de rups in de cocon, op enig moment van het proces, niet alleen lijkt te zijn 'vergaan', maar dat de cocon zelf even helemaal leeg is. Alsof de vlinder uit het niets ontstaat. Hoe wonderlijk.

Terwijl we nog wat heen en weer kletsen over het beeld van die vlinder, merkt een klasgenoot gniffelend op:
"Toch jammer, als je dan eindelijk getransformeerd bent en je blijkt een dagvlinder te zijn."
"Ja", zeg ik droog, "en dan heb je ook nog eens je dag niet."

Tussen het lachen door hoor ik m'n buurvrouw zeggen dat ik hier echt een stukje over moet schrijven. Kijk, als m'n vrienden ook al gaan meedenken over de onderwerpen voor m'n blog, dan heb ik ze kennelijk niet alleen aan het lezen gezet, maar ontwikkelen ze ook eenzelfde soort opmerkzaamheid voor de kleine lichtpuntjes in het moment.

Bij deze.

Reacties

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat