Doorgaan naar hoofdcontent

De dag van de vlinder


Tot slot van de les Zingeving bij ouderdom en verlies moeten we in groepjes in gesprek over onze associatie en herkenning bij een bepaald beeld. En dan vooral wat betreft het proces van leven, afscheidnemen, sterven en wedergeboorte. Bij de terugkoppeling blijkt dat er weer veel moois te zeggen is als je in dit kader even stilstaat bij een boom, een rivier of zelfs een verhuizing. Mijn groepje had gekeken naar dit proces bij een vlinder. Heel veel symbolischer gaat het niet worden natuurlijk.

Als je het hebt over groei, stilvallen en transformeren, is de vlinder bij uitstek het symbool voor opnieuw geboren worden. Hoeveel mensen worden niet verrast door een vaak terugkerende vlinder in de periode na het begraven van een dierbare. Wat niet iedereen wist, is dat de rups in de cocon, op enig moment van het proces, niet alleen lijkt te zijn 'vergaan', maar dat de cocon zelf even helemaal leeg is. Alsof de vlinder uit het niets ontstaat. Hoe wonderlijk.

Terwijl we nog wat heen en weer kletsen over het beeld van die vlinder, merkt een klasgenoot gniffelend op:
"Toch jammer, als je dan eindelijk getransformeerd bent en je blijkt een dagvlinder te zijn."
"Ja", zeg ik droog, "en dan heb je ook nog eens je dag niet."

Tussen het lachen door hoor ik m'n buurvrouw zeggen dat ik hier echt een stukje over moet schrijven. Kijk, als m'n vrienden ook al gaan meedenken over de onderwerpen voor m'n blog, dan heb ik ze kennelijk niet alleen aan het lezen gezet, maar ontwikkelen ze ook eenzelfde soort opmerkzaamheid voor de kleine lichtpuntjes in het moment.

Bij deze.

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo