Doorgaan naar hoofdcontent

Het gouden boek


Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last.

De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van een positieve houvast is tot de volgende keer dat we elkaar ontmoeten. Er schieten wel wat boektitels door m'n hoofd die ik haar kan aanraden, maar zo werkt het niet. Dat was mijn pad, dit gaat niet over mij. Dan hoor ik mezelf ineens een vraag stellen die gaat helpen om samen over haar pad te lopen.

"Heb je misschien een favoriet boek of een film of muziekstuk, dat jou erg heeft geraakt?" "Ja!", zegt ze resoluut, mét glimlach en twinkelogen. "Wil je het zien?"

Bingo! denk ik, wetende dat dit hoe dan ook iets gaat opleveren.

Als ze het boek voor me neerlegt, valt m'n oog gelijk op het woord 'bibliotheek' in de titel. Ik kan een lach niet onderdrukken. Heb ik weer. Ik ken het boek niet en ben nieuwsgierig, dus geef het woord weer aan haar. Vertel eens... waar gaat het over, wat heeft je zo geraakt. Binnen vijf minuten liggen er talloze aanknopingspunten op tafel om de komende tijd samen het licht op te laten schijnen. Ik ben zo blij dat ik die vraag heb gesteld. Een interventie in een flits van een seconde, die me heel veel heeft geleerd, zowel over haar als over mezelf. En het goud zit in hoe mijn eigen twee werelden soepel samenvallen.

Reacties

Populaire scribble

De bibliotheek in de LEA

In korte tijd regende het primeurs in huize Scribbles. En dat allemaal vanwege de vijfde landelijke conferentie Lokale Educatieve Agenda. De wat? De LEA , u weet wel: dat instrument om het lokaal onderwijsbeleid vorm en inhoud te geven na de wetswijzigingen in het onderwijs(achterstanden)beleid in 2006. Het een instrument voor gemeenten, schoolbesturen en overige partners om in ‘nieuwe verhoudingen’ (meer gelijkwaardige verhoudingen) tot gezamenlijke afspraken te komen over het onderwijs- en jeugdbeleid. Dat dus. Die LEA waar wij als bibliotheek zo'n spin-in-het-web-functie kunnen hebben, maar die we maar moeilijk voor het voetlicht krijgen. Net zoals we het soms zo moeilijk vinden om aan te tonen dat het ertoe doet dat we er zijn en dat we ons ook op het onderwijs richten. Onze partners van Kunst van Lezen zouden op die conferentie met een stand vertegenwoordigd zijn. En er was de mogelijkheid iets te vertellen tijdens een deelsessie. Doen? Ja, natuurlijk! Maar dan wel ove...