Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken. Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Wat prachtig!
BeantwoordenVerwijderenZo leuk dat hij gewoon op sportschoenen danst. Als kind heb ik vreselijk gezeurd om basketbalschoenen. "Slecht voor je voeten" volgs. mijn moeder.
Toen ik ze eindelijk kreeg wilde ik er altijd mee op mijn tenen lopen en verbeeldde mij dan een ballerina te zijn :-)
@Sofie: Mooi hè. En wat een leuke herinnering, ik deed als kind een panty over m'n hoofd en dacht dan lange prinsesselijke staarten te hebben.
BeantwoordenVerwijderenWow wow wow.. Mooi!
BeantwoordenVerwijderen