Doorgaan naar hoofdcontent

Ochtendritueel


Ik kocht ooit zo'n mooie 'lichtwekker'. Sindsdien word ik elke ochtend wakker van een langzaam opkomende zon en uiteindelijk een verfrissend vogelconcertje. Zeker in deze donkere winterdagen is dat echt een kadootje. Beste aankoop ooit.

De laatste dagen hoor ik ineens een bijzondere solist tijdens het concertje. Een eigenwijze solist ook nog, want hij begint altijd eerder te zingen dan z'n lichtgevende vriendjes. En het komt ook nog eens van de andere kant, van buiten: een strakke, heldere koekoek. Hoe mooi is dat; zonlicht, vogelgetjilp én een koekoek.

Maar ik maak me wel zorgen. Volgens mij heeft deze koekoek z'n tomtom een beetje stuk. Ik woon midden in de stad, met om me heen meer flats en winkels dan bomen. Waar zou die moedige solist zich toch schuil houden?
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
Een reactie posten
Verder lezen »