Doorgaan naar hoofdcontent

Betrapt


Ik doe een boodschap bij de plaatselijke kantoorboekhandel. Na het afrekenen vindt de gebruikelijke dialoog plaats:
"Wilt u de kassabon?"
"Ja graag."

Met een heel ongebruikelijk vervolg...
"Ja, dat dacht ik al wel te zien."

Ik schiet in de lach.
"Nou, dat hebt u dan heel goed ingeschat. Ik wist niet dat je dát zelfs aan me kon zien!"

Wat me achterlaat met een wat onbehagelijk gevoel.
Was dat nou een soort compliment?

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...