Doorgaan naar hoofdcontent

Loslaten en vernieuwen


Eerste les van de nieuwe module: spirituele autobiografie. Beschrijf je levensgeschiedenis langs de mijlpalen, keerpunten en bijzondere gebeurtenissen die hebben bijgedragen aan je spirituele vorming en zingeving. Waarbij we als opwarmer starten met een Socratische dialoog over loslaten en vernieuwen. Oké, de vakantie is voorbij...

Loslaten. Is dat niet hét thema van het leven? We krijgen er allemaal mee te maken, het moeten loslaten van een vriend, geliefde, familielid. Of dat nu door sterfte is of doordat één van beiden besluit een ander pad te lopen. Maar eigenlijk komt alles terug bij het loslaten van ideeën, verwachtingen, vooronderstellingen, veiligheid en ingebeelde controle. Dat je iets of iemand nodig hebt om... ja, om wat eigenlijk. Om iemand te zijn? Om die persoon te zijn die jij denkt dat je bent? Die persoon waarvan jij denkt dat anderen denken dat jij die bent?

Net zo zeker als het loslaten zelf is het feit dat er nadien altijd iets nieuws voor in de plaats zal komen. Je moet immers eerst iets laten vallen om je handen vrij te hebben. Dan is het inspirerend om anderen te horen vertellen hoe leuk ze het vinden als het universum ze uitnodigt om iets of iemand los te laten. Want wát zal het zijn dat je mag gaan ontvangen? Ach ja, zo kun je er ook tegenaan kijken. Spannend en 'onveilig' kan ook gewoon leuk en prikkelend zijn.

En heel soms moet je loslaten om te kunnen worden wie je werkelijk bent.

Reacties

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je