Doorgaan naar hoofdcontent

Het wonder van ons geheugen


"Kennen jullie het verhaal van Japie en de bonenstaak?", vraagt onze nieuwe docent. Nee? Hij begint het verhaal van de arme jongen, de toverbonen en de wereld-van-overvloed, die zich bovenin de bonenstaak bevindt, met aanstekelijke verve te vertellen. Volgens hem staat dit Britse volkssprookje symbool voor het spel tussen het aardse leven en het Hogere Ene, waar het in zijn lessen Kabbalah over gaat.

In mij gebeurt ondertussen van alles. Want ja, ik ken dit sprookje, toch? Toen ik als 12-jarige pianoles had, speelde ik uit een studieboek waarin dit verhaal centraal stond. Er wordt in m'n hoofd aan allerlei geheugendraadje gekriebeld en getrokken. In de pauze zoek ik de docent op en begin te vertellen, dat ik ooit een pianoboek had over Japie.
Dan gebeurt er iets wonderlijks. 

Alsof ik voor een grote kast sta, met allemaal kleine laatjes, gaat er heel langzaam, hoe langer ik mezelf hoor vertellen, steeds weer een laatje open. Met daarin een stukje van de herinnering, die de puzzel niet alleen completer maakt, maar ook scherper. Het waren korte oefenstukjes. Er stonden plaatjes bij die je kon inkleuren. Bij het omhoogklimmen van Japie ging de muziek ook steeds hoger. En het vallen van de reus was dus ook een val in de muziek. En er was iets met die koe, zijn ge-moew zat in de muziek. En die harp natuurlijk. Het verhaal stond er ook bij geschreven, dat moet haast wel, want anders had ik het sprookje niet gekend. Oh wacht, er stond volgens mij ook tekst in de muziek, zodat je het als lied kon meezingen... Ja echt, en het was Engels: Jack and the Beanstalk. Goh... zou dat boek nog ergens zijn?

Als ik - in de trein naar huis - afbeeldingen van de cover en bladmuziek terugvind, valt alles op z'n plek en zit ik ineens weer als jong ding achter die piano. Ik voel ook weer dat ik dit echt leuke stukjes vond om te oefenen. En zingen. Al mijmerend mail ik de gevonden schatten naar m'n docent. Zijn antwoord komt snel: "Wat een mooie uitnodiging om de diepere waarde van deze fijne herinnering innerlijk te onderzoeken: wat betekent dit voor je en is hier een link met 'hogere waarden' aan te wijzen?"

Oh ja, ik zit natuurlijk ook nog gewoon op school...



Reacties

Populaire scribble

Gepasseerd

Stille zaterdag, ergens op de A1. Ergens voor ons gaat iets mis. Eerst veel remlichten, dan stofwolken opstuivend zand vanuit de berm en tot slot gaan er alarmlichten aan. Als wij passeren staan de auto's die het zagen gebeuren er al omheen. Eén voertuig staat met de motorkap recht tegen de vangrail, een tweede wijst nog naar voren maar zit ook onder het zand. De blikschade lijkt gelukkig mee te vallen. Achter ons begint het verkeer nu echt vaart te minderen, daar gaat vast een file ontstaan. We bellen direct 112. Ambulancedienst. "Er is een ongeluk gebeurd op de A1. Hectometerpaaltje 41,0 links." "Tussen Amersfoort en Amsterdam?" "Klopt. Het lijkt een noodstop, mogelijk zitten er mensen klem." "U weet het niet zeker?" "Nee, ik ben een passant. Ik heb niet gezien wat er precies is gebeurd." "Oh, en u dacht: ik ben onderweg, ik rij maar gewoon door?" ... "Nou, er stonden al vier auto's omheen..."