Doorgaan naar hoofdcontent

Het wonder van ons geheugen


"Kennen jullie het verhaal van Japie en de bonenstaak?", vraagt onze nieuwe docent. Nee? Hij begint het verhaal van de arme jongen, de toverbonen en de wereld-van-overvloed, die zich bovenin de bonenstaak bevindt, met aanstekelijke verve te vertellen. Volgens hem staat dit Britse volkssprookje symbool voor het spel tussen het aardse leven en het Hogere Ene, waar het in zijn lessen Kabbalah over gaat.

In mij gebeurt ondertussen van alles. Want ja, ik ken dit sprookje, toch? Toen ik als 12-jarige pianoles had, speelde ik uit een studieboek waarin dit verhaal centraal stond. Er wordt in m'n hoofd aan allerlei geheugendraadje gekriebeld en getrokken. In de pauze zoek ik de docent op en begin te vertellen, dat ik ooit een pianoboek had over Japie.
Dan gebeurt er iets wonderlijks. 

Alsof ik voor een grote kast sta, met allemaal kleine laatjes, gaat er heel langzaam, hoe langer ik mezelf hoor vertellen, steeds weer een laatje open. Met daarin een stukje van de herinnering, die de puzzel niet alleen completer maakt, maar ook scherper. Het waren korte oefenstukjes. Er stonden plaatjes bij die je kon inkleuren. Bij het omhoogklimmen van Japie ging de muziek ook steeds hoger. En het vallen van de reus was dus ook een val in de muziek. En er was iets met die koe, zijn ge-moew zat in de muziek. En die harp natuurlijk. Het verhaal stond er ook bij geschreven, dat moet haast wel, want anders had ik het sprookje niet gekend. Oh wacht, er stond volgens mij ook tekst in de muziek, zodat je het als lied kon meezingen... Ja echt, en het was Engels: Jack and the Beanstalk. Goh... zou dat boek nog ergens zijn?

Als ik - in de trein naar huis - afbeeldingen van de cover en bladmuziek terugvind, valt alles op z'n plek en zit ik ineens weer als jong ding achter die piano. Ik voel ook weer dat ik dit echt leuke stukjes vond om te oefenen. En zingen. Al mijmerend mail ik de gevonden schatten naar m'n docent. Zijn antwoord komt snel: "Wat een mooie uitnodiging om de diepere waarde van deze fijne herinnering innerlijk te onderzoeken: wat betekent dit voor je en is hier een link met 'hogere waarden' aan te wijzen?"

Oh ja, ik zit natuurlijk ook nog gewoon op school...



Reacties

Populaire scribble

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen . Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal. Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast . Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo , nietwaar? Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt. Stadsdichterpodcast: Kies Kies Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een. Hij wil zijn leven niet door we