Doorgaan naar hoofdcontent

Het wonder van ons geheugen


"Kennen jullie het verhaal van Japie en de bonenstaak?", vraagt onze nieuwe docent. Nee? Hij begint het verhaal van de arme jongen, de toverbonen en de wereld-van-overvloed, die zich bovenin de bonenstaak bevindt, met aanstekelijke verve te vertellen. Volgens hem staat dit Britse volkssprookje symbool voor het spel tussen het aardse leven en het Hogere Ene, waar het in zijn lessen Kabbalah over gaat.

In mij gebeurt ondertussen van alles. Want ja, ik ken dit sprookje, toch? Toen ik als 12-jarige pianoles had, speelde ik uit een studieboek waarin dit verhaal centraal stond. Er wordt in m'n hoofd aan allerlei geheugendraadje gekriebeld en getrokken. In de pauze zoek ik de docent op en begin te vertellen, dat ik ooit een pianoboek had over Japie.
Dan gebeurt er iets wonderlijks. 

Alsof ik voor een grote kast sta, met allemaal kleine laatjes, gaat er heel langzaam, hoe langer ik mezelf hoor vertellen, steeds weer een laatje open. Met daarin een stukje van de herinnering, die de puzzel niet alleen completer maakt, maar ook scherper. Het waren korte oefenstukjes. Er stonden plaatjes bij die je kon inkleuren. Bij het omhoogklimmen van Japie ging de muziek ook steeds hoger. En het vallen van de reus was dus ook een val in de muziek. En er was iets met die koe, zijn ge-moew zat in de muziek. En die harp natuurlijk. Het verhaal stond er ook bij geschreven, dat moet haast wel, want anders had ik het sprookje niet gekend. Oh wacht, er stond volgens mij ook tekst in de muziek, zodat je het als lied kon meezingen... Ja echt, en het was Engels: Jack and the Beanstalk. Goh... zou dat boek nog ergens zijn?

Als ik - in de trein naar huis - afbeeldingen van de cover en bladmuziek terugvind, valt alles op z'n plek en zit ik ineens weer als jong ding achter die piano. Ik voel ook weer dat ik dit echt leuke stukjes vond om te oefenen. En zingen. Al mijmerend mail ik de gevonden schatten naar m'n docent. Zijn antwoord komt snel: "Wat een mooie uitnodiging om de diepere waarde van deze fijne herinnering innerlijk te onderzoeken: wat betekent dit voor je en is hier een link met 'hogere waarden' aan te wijzen?"

Oh ja, ik zit natuurlijk ook nog gewoon op school...



Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g