Doorgaan naar hoofdcontent

Geringd


En dan is eindelijk ook voor mij de vakantie begonnen. Even loskomen van alle to-do post-it's in m'n agenda. Bijkomen van de life events van de afgelopen weken. En me langzaam voorbereiden op een laatste studiejaar mét spannende stage. Geen betere manier om afstand te nemen dan een dagje bijspringen in de mooiste winkel van Enschede. Extra ogen en handen zijn altijd welkom.

Ik word aangesproken door een vrouw, die opvalt door de vele ringen om alle vingers. Alleen haar duimen en pinken zijn bespaard gebleven. Voorlopig. Ze zoekt... een ring. Het liefst met een rood steentje en minder groot dan wat ze nu draagt. Ik help haar met het aanreiken van allerlei opties terwijl zij ze past, aan de ja- of nee-kant kant legt en wikt en weegt. Het valt ook niet mee als er zoveel keus is en het erop lijkt dat je niet echt vindt wat je zoekt. Ik herken het Grote Innerlijke Dilemma en het uitstellen van een besluit. Ik ben blij dat ik haar alle tijd kan geven die ze nodig heeft.

Dan hakt ze de knoop door en ik voel haar gelijk wat rustiger worden. Ze is blij met haar keuze. We staan nog even stil bij de grote collectie die ze al om haar vingers heeft als haar oog ineens valt op een andere ring achter het glas. "Oh, die is ook mooi!", verzucht ze. De twijfel is weer wakker. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ze het sieraad moeiteloos om haar vinger schuift en opgelucht reageert met: "Gelukkig, hij pas niet."

Dat scheelt weer een dilemma voor vandaag.

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...