Astrids Scribbles

Op de vooravond van de laatste dag van de #NOT2013 - die voor #debibliotheekopschool een succes is, maar waar ik zelf nog wel een weekje van ga liggen bijkomen - vermaak ik u graag met de jongste ZKV van A.J. Snijders die vandaag in m'n mailbox verscheen. Gewoon, omdat de titel en de inhoud past bij alles wat een rol speelt in mijn leven. En omdat hij die gebruikelijke glimlach bij me veroorzaakte, op het moment dat het lachen me van vermoeidheid wel een beetje is vergaan. 'Gelukkig niet op alfabet,' zegt Maartje Wortel voor mijn boekenkast. Ik zie haar niet, ik hoor haar. We bevinden ons in dezelfde ruimte, maar ik sta een etage hoger. Het is een project, laat ik het zo maar noemen. NCRV-radio stelde me de vraag of Maartje Wortel aan mijn werktafel een verhaal mocht schrijven. Het kader: jonge schrijver in werkkamer van oude schrijver. Ze komt op een dag dat er veel sneeuw is gevallen, vergezeld door een jongedame die haar filmt en haar woorden registreert. Ergens in...

10.01.2010 VERLEDEN Met mijn uitgever in de bibliotheek van Enschede - hij vroeg, ik antwoordde, er waren naar schatting zestig, zeventig of tachtig mensen. Na afloop een man van mijn leeftijd, hij vertelde dat we zes jaar bij elkaar in de klas hadden gezeten, lagere school, Amsterdam. Ik herkende hem, ik herinnerde me alles wat hij vertelde, de machine liep. Daarna een man en zijn vrouw met wie ik tegelijkertijd op het Spinoza Lyceum had gezeten, ook Amsterdam, hij twee klassen hoger, zij twee klassen lager. Ik had een vage herinnering. Vervolgens twee mannen die zich bekend maakten als oud-leerlingen, middelbare school Hengelo (O). Ik herinnerde me niets, ze moesten het verleden zelf boetseren, ik zag hoe ik ontstond onder hun handen. De jongste vertelde dat ik hem een twee had gegeven voor een boekbespreking. Ik schaamde me, dat had ik nooit mogen doen. A.L. Snijders / AFDH uitgevers Via: Enschedeaanzee Foto: Edstep

Vanmiddag was ik op bezoek in bibliotheek Enschede voor de serie Dat spreekt boekdelen , waarin bekende Enschedeërs in gesprek gaan met hun favoriete schrijver. Dit keer was het podium voor uitgever Paul Abels , die zijn goudhaantje A.L. Snijders meenam. U weet wel, die van die Zeer Korte Verhalen, die onlangs die prestigieuze Constantijn Huygensprijs heeft gewonnen voor zijn gehele oeuvre. Ach, natuurlijk weet u dat, want deze man staat ineens volop in de belangstelling. Ik had mezelf vooraf nog afgevraagd wie van de aanwezigen meneer Snijders al zouden hebben gekend, gelezen en gewaardeerd vóórdat hij die prijs won. Maar, toen ik de ruim 60, vooral grijze toehoorders eens observeerde, had ik toch het idee hier tussen verstokte fans te zitten. Gelukkig maar. Abels en Snijders kwamen zeker vijf minuten te laat gemoedelijk binnenlopen. Het bleek dat ze eerst even lekker soep hadden gegeten. Dat zette de toon voor een ontspannen middag. Abels vertelde eerst kort hoe hij Snijders ontd...

Donderdag las ik in Vijf bijlen één van de kortste ZKV's van A.L. Snijders: 25.10.2008 BEROEMD Mijn kleindochter (17) is trots op mij omdat ik boeken schrijf. Zij vraagt aan haar lerares Nederlandse taal- en letterkunde of zij een boek van A.L. Snijders op haar lijst mag zetten. Dat mag niet, want de lerares vindt dat er alleen beroemde schrijvers op de lijst mogen. Vrijdag hoorde ik A.L. Snijders op de radio in De Ochtend van 4 (te horen vanaf 01:47:40), waarin hij nu elke week een ZKV voordraagt. Hij vertelde op zijn eigen fijndroge manier hoe zijn leven na het winnen van de Constantijn Huygens-prijs was veranderd in een gekkenhuis . Honderden e-mails, tv-ploegjes voor de deur, elke dag een auto met bloemen. Daarna las hij een verhaaltje over piano's en spoken. Ik denk dat alle volgende trotse kleinkinderen gerust kunnen zijn, hun opa mag nu vast wel op de leeslijst. (Jammer dat Radio4 de prijs toeschrijft aan A.J. Nijland, maar zijn ZKV-archief vind je hier .) Foto...

Ik lees op dit moment Vijf bijlen van A.L. Snijders (AFdH, 2009) . Een handig boek voor verloren momenten, want het bevat 335 ZKV's. U weet nog wel: Zeer Korte Verhalen. En die variëren van grappig, ontroerend, geneuzel, vreemd, mooi tot opmerkelijk. Gisteravond had ik weer zo'n verloren moment. En - alsof Snijders wist dat het er tijd voor was - liet hij zijn tot nu toe bijzonderste ZKV diep bij mij binnenkomen. Ik ga alle lagen hier niet analyseren, dat mag u lekker zelf doen, of laten. Mijn lagen zullen vast niet de uwe zijn. Voor mij zit de betovering vooral in de combinatie van hoop en melancholie. Een mooi tweetal. BAALBEK Ik koester al meer dan 50 jaar één wens: op reis. Deze wens is onderdeel van een andere wens: de werkelijkheid zonder werkelijkheid - verhalen die niet van echt te onderscheiden zijn. Ik ga vaak op reis, ik maak alles in orde en vertrek vroeg in de ochtend. Ik wil altijd naar Baalbek, luisteren naar de hanen van de Libanon. Ik heb een buurman, een ...

Ik heb nog een boekenbon liggen, van de kerstman. Vandaag wissel ik hem in. Vandaag trakteer ik mezelf op Vijf bijlen van A.L. Snijders . Een bundel met 335 Zeer Korte Verhalen, het genre waarin Snijders zich thuisvoelt. Kennelijk haarscherpe, dagelijkse observaties, gespeend van tierlantijnen, maar rijk aan zeggingskracht . Maximaal 100 woorden, soms zelfs niet langer dan één zin. Geschreven in een half uurtje, nooit achteraf verbeterd. Zoals het komt, mag het blijven. Ik zag de schrijver gister bij Boeken , als tweede gast na een wat matig verhaal over 'ieders muzikaliteit'. Er kwam een lange magere man binnen, met een grappig klein brilletje en wenkbrauwen die aan m'n opa herinnerden. Wat begint als een beetje stuntelig en stroef interview, ontpopt zich tot een innemend en humoristisch gesprek. Zijn werkwijze is niet de mijne, zijn schrijfstijl misschien ook niet, zijn leefwijze nog minder, maar zijn humor en ideeën zijn dat wel. Dus hier wil ik meer van weten. Dit wi...