Doorgaan naar hoofdcontent

Op reis


Ik lees op dit moment Vijf bijlen van A.L. Snijders (AFdH, 2009). Een handig boek voor verloren momenten, want het bevat 335 ZKV's. U weet nog wel: Zeer Korte Verhalen. En die variëren van grappig, ontroerend, geneuzel, vreemd, mooi tot opmerkelijk. Gisteravond had ik weer zo'n verloren moment. En - alsof Snijders wist dat het er tijd voor was - liet hij zijn tot nu toe bijzonderste ZKV diep bij mij binnenkomen. Ik ga alle lagen hier niet analyseren, dat mag u lekker zelf doen, of laten. Mijn lagen zullen vast niet de uwe zijn. Voor mij zit de betovering vooral in de combinatie van hoop en melancholie. Een mooi tweetal.

BAALBEK
Ik koester al meer dan 50 jaar één wens: op reis. Deze wens is onderdeel van een andere wens: de werkelijkheid zonder werkelijkheid - verhalen die niet van echt te onderscheiden zijn. Ik ga vaak op reis, ik maak alles in orde en vertrek vroeg in de ochtend. Ik wil altijd naar Baalbek, luisteren naar de hanen van de Libanon. Ik heb een buurman, een paar honderd meter verderop. Ik heb hem nooit gesproken, maar hij zwaait wel als hij me ziet. Hij heeft een haan, die ik soms hoor kraaien. Als ik zijn huis nader, word ik door een grote angst overvallen en ga terug. Ik denk dat ik Baalbek nooit zal zien.

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g