We zullen ze nooit meer helemaal begrijpen, maar we kunnen ze wel observeren.
Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima. Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N
Reacties
Een reactie posten