Doorgaan naar hoofdcontent

Stoet



Voorop kom ik. Mijn laarzen aan. De kleren van
een generaal. De glimlach uit een stripverhaal.
Met veren op mijn brede hoed stap ik de wereld
tegemoet. Ik kijk voortdurend om. Dat er iets
schort, merkt niemand op. Dat is juist wat er
scheelt. Op mij wordt niet gelet. Wel op wat
volgt. De wagens en de wimpels. Wat komt
lijkt altijd leuker. Het vuurwerk, de fanfare.
De kop verliest het van de staart. Terwijl ik
net zou denken: na het gekwispel is het straks
alweer voorbij. Verlang naar alles. Begin met mij.


Door: Bart Moeyaert
Uit: Maanbundel 2011/2012
Bij: De gelaarsde kat
Foto

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g