Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken. Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Die spreekt me aan. Toen ik meedeed merkte ik wel meteen dat ik te weinig heb geslapen vannacht. Toen dacht ik inderdaad wel even 'mmmm'. Dank je!
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan @! Waar een momentje al niet goed voor kan zijn :-)
BeantwoordenVerwijderenDie ga ik onthouden.
BeantwoordenVerwijderenVooral nu ik weet dat ik niet eerst mijn benen in een knoop hoef te leggen ;-)
@Sofie: Ach joh, je benen in de knoop leggen is toch echt zóo 2008 ;-)
BeantwoordenVerwijderen