Doorgaan naar hoofdcontent

Een ode aan lezen



eerste lezers

met opa naar zaal een.
hij heeft een stok.
ik geen.
hij wijst mij aan,
buigt naar me toe
en zegt: hier is het oud.
zo oud als jij
maar dan maal tien.
ik zeg: dat wil ik zien.

met opa naar zaal twee.
hij koopt een boek.
ik niet.
het boek gaat over toen.
nu loopt u krom, zeg ik.
wat gaat u daar aan doen?
hij toont zijn hand en zegt:
zoek mij een boek van nu.
dan loop ik wel weer recht.

met opa in zaal drie.
hij wil een stoel,
ik een knie.
van hem krijg ik zijn schoot
en ook het boek van aap roos vis.
ik zeg: dat ken ik al.
hij zegt: dat kan geen kwaad.
nu heb je wat je weet
en weet je waar het staat.

met opa naar zaal vier.
hij raakt mij kwijt.
ik hem.
pas na een uur
komt het weer goed.
hij is erg blij en zegt:
jij boft.
kijk hier, een boek over een man
die niet vond wat hij zocht.

met opa weer naar huis.
hij leest niet snel.
ik wel.
net als de aap, de roos, de vis
snak ik naar lettergrepen.
voor je het weet
zeg ik: dit is zaal een.
blijf in mijn buurt, want dit is groot
en ik ben oud.


Door: Bart Moeyaert | 05 | leest op SoundCloud: Eerste lezers
Ter ere van de zeventigste editie van de Boekenbeurs van Antwerpen (november 2006)

Foto

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g