Doorgaan naar hoofdcontent

Granola... maar hoe?


De ayurvedische variant van cruesli heet granola. En dat is smullen. Omdat ik m'n keuken er graag mee aanvul, voor de broodnodige variatie, ben ik op zoek naar het recept. Want ik weet dat je dit makkelijk (en beter) zelf kunt maken. Trouwens, in de winkel heb ik het nog niet gevonden. Internet helpt, want er zijn veel recepten te vinden. Heel veel recepten te vinden. En daar begint dan juist het probleem. Want wat is nu dé lekkerste mix?!

De basis is me duidelijk. Je maakt een smeuïg mengsel van:
- vlokken (haver / quinoa / spelt enzo)
- noten (cashew / walnoot / pecan / amandel enzo)
- zaden (lijnzaad / pompoen / zonnebloem / sesam enzo)
- gedroogd fruit (cranberrie / rozijn / kokos enzo)
- zoetstof (honing / ahorn / oersuiker ofzo)
- olie (olijf / walnoot / zonnebloem ofzo)
- en een snufje kaneel (gember, rozemarijn of andere persoonlijke smaakfavoriet)

Dat mengsel bak je op een bakplaat in de oven. Zelfs over de temperatuur en de lengte verschillen alle recepten. Oh ja, het kan ook in een koekenpan. En als je het goed samendrukt kun je er snackrepen van maken.

Kortom; variatie genoeg. Maar ik, ik kan niet kiezen...
Heeft er iemand zijn of haar superrecept voor me dat me de beste granola oplevert?
Ik hou me aanbevolen!


Reacties

  1. Hoi Astrid! Ik dacht dat granola gewoon de Amerikaanse naam voor cruesli was... Ik heb geen recept voor je; dat zou het kiezen ook alleen maar moeilijker maken toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vergeten de afzender erbij te zetten hierboven... Groetjes, Astrid2

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hé As2, ik weet niet hoor. Maar gezien de ingrediënten en het feit dat ik dit leerde kennen tijdens een ayurvedisch weekend, heb ik er het stempeltje 'bijzonder' op geplakt. En ik moet dus maar gewoon gaan experimenteren, ook wel eens spannend!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...