Doorgaan naar hoofdcontent

Miskoop

Appie en ik zijn beste maatjes. Dus toen de nieuwe bonuskaart met persoonlijke bonusaanbiedingen ingevoerd werd, ben ik maar overstag gegaan. Ik weet dat Appie me zal gaan verleiden, maar ik weet ook dat ik niks koop dat ik niet nodig heb. Dus ach, ze weten toch al alles van me, kom maar op met die gepersonaliseerde korting!

Dat gaat over het algemeen best heel aardig. Ik grijp wel eens mis, als ik over het hoofd zie dat Appie me hetzelfde product maar van hun eigen merk aanbiedt. Maar ja, dat risico hoort bij het vak van kortingshopper. Je moet wel het koppie erbij houden.

Toch krab ik even over datzelfde koppie bij het ontvangen van m'n laatste bonusreeks. Want hoe ik ook zoek, de relatie tussen mijn dagelijkse boodschappen kan ik echt niet vinden. Oké, ik koop wel eens tiramisu, maar denkt Appie nu dat ik dan dus die chocomousse taart ook vast wel heel lekker vind? Ja, ik koop inderdaad wekelijks zachte geitenkaas en verse koriander, maar dat wil niet zeggen dat ik geitenkaas-met-koriander ga proberen. En inderdaad, sinds kort koop ik wel eens een biertje, maar geen Gulpener, dat vindt ie niet lekker. En de rest? Schiet mij maar lek.

Ik probeer echt te begrijpen welke boodschap Appie voor me in petto heeft. Totdat manlief glunderend met z'n ipad naast me staat. "Wil je eens zien wat Appie voor mij in de gepersonaliseerde bonus heeft gelegd deze week?" En daar scrolt precies dezelfde reeks aanbiedingen voorbij. Voor een 'trouwe klant' in een andere stad met een compleet ander kooppatroon. Ik begrijp het al, Appie denkt: "Effe lekker makkelijk doen. Van alles wat, zit er altijd wel iets persoonlijks tussen. En anders zien ze wel een logische relatie, die domme klanten."

-1

Reacties

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je