Doorgaan naar hoofdcontent

Volhouder



Eindelijk, na heel vaak proberen op allerlei verschillende momenten van de dag, treft de anonieme beller me thuis aan. Het moet echt heel noodzakelijk zijn om mij te spreken. Ik weet dat er een verkoopgesprek gaat volgen als ik de telefoon opneem. En vermoedelijk met...

"Goedenavond, u spreekt met KPN, heb ik het genoegen te mevrouw Van Dam aan de lijn te hebben?"

"Eh, ja."

"Dat is heel fijn, mevrouw Van Dam. Ik bel u, omdat ik u een mooie aanbieding mag doen. Het blijkt namelijke dat u een verouderd abonnement bij ons heeft, voor Internet en Bellen. Klopt dat?"

"Eh, ja."

"Kijk, en nu hebben we een vernieuwd abonnement waar ook digitale televisie bij in zit. Hebt u misschien vijf minuten de tijd om samen eens te bekijken wat dit abonnement u kan opleveren, mevrouw Van Dam?"

"Ja hoor, maar hebt u dan misschien een televisie voor me?"

"Oh... u hebt geen televisie?"

"Inderdaad."

"Maar hebt u dan misschien wel een tablet of laptop of pc thuis, mevrouw Van Dam?"

"Ja, die heb ik wel."

"Kijk, want u kunt ook heel goed via bijvoorbeeld de laptop digitale televisie kijken, mevrouw Van Dam."

"Tja, dat is mooi. Maar ik heb geen televisie, omdat ik geen televisie hoef te kijken. Dus waarom zou ik dat dan via de laptop doen?"

"Eh ja, dat is ook wel zo... Nou, mag ik u dan in elk geval hartelijk bedanken voor dit gesprek en dan wens ik u nog een fijne avond, mevrouw Van Dam."


Gossie, zo makkelijk hebben ze het me nog nooit gemaakt...


Foto: Willemien de Ridder

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...