Doorgaan naar hoofdcontent

Op weg

De 'strijd' om de titel van De Beste begint met een interview en fotoshoot voor Bibliotheekblad. Het wordt een gezellige ochtend met mooie gedachten en inspirerende woorden van drie opperbeste genomineerden. De flow van dit feestje neem ik na afloop mee naar de boekwinkel aan de overkant. Om mezelf te trakteren op een tip van de redacteur. Soms moet dat even, gewoon omdat het kan. En er staat nog iets dat op m'n verlanglijstje. Iets dat drie vrienden me onlangs gaven als 'symbool' voor hoe zij mij zien en dat ik ter herinnering graag tastbaar wil maken.


Rondlopend hoop ik een geschikte dingetjeswinkel tegen te komen. Maar dat wordt niks aan deze kant van de gracht. Op gevoel en met spijt in het hart schiet ik een onooglijk hoe-kom-ik-hier-verzeild-steegje in om de doorsteek naar het station te maken. Als ik ineens voor een etalage met dingetjes sta en het symbool zie, precies zoals het moet zijn. Wijsheid, gemoedsrust, spelend kind, innerlijk vlammetje, compleet, verbondenheid.

Zo grappig, hoe je intuïtie je de juiste richting op stuurt als alle kanalen open staan en stromen. Ik proost op de beste strijd!

Reacties

  1. Hee Astrid, Van harte gefeliciteerd!

    Wat ik me nou al een paar jaar afvraag en vorig jaar ook aan Jeroen de Boer vroeg: Zou er ook een manier zijn om biebhelden in het zonnetje te zetten zonder dat er één hoeft te winnen?
    Volgens mij is er namelijk genoeg plek voor (minstens!!) drie biebhelden? Misschien zou een opdracht om te kijken hoe jullie werk aan elkaar gekoppeld zou kunnen worden wel hele innovatieve concepten opleveren en daar gaat het volgens mij ook om?
    En een presentatie door jullie drieën zou dan wel eens mooier kunnen zijn dan een poging om de één ‘beter’ dan de ander te maken? Als er drie helden mogen zijn gaat de energie zitten in het bundelen van de krachten?

    Misschien gebeurt dat nu ook al, want het ziet er gezellig uit op het terras! En zo te lezen was het ook inspirerend.

    En, het één sluit het ander natuurlijk ook niet uit. Je kunt én een wedstrijd doen én samenwerken.

    Maar toch, beste bibliothecarissen zijn nimmer de beste geworden door zich aan de regels te houden ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een mooie gedachte Marina. En we voelen ons inderdaad alle drie al winnaars. Maar het roept ook gelijk heel veel vragen bij me op. Want ga ik hier wel over? Of nodig je me (ons) eigenlijk uit juist zelf daar het initiatief in te nemen? Leuk om eens over door te praten. Samen :-)

      Verwijderen
    2. Ha Astrid, fijn dat het zo voelt en ja daar heb je een punt. Ga je daar eigenlijk wel over? Misschien niet deze verkiezing.

      Waar het mij met name om gaat, zijn die vragen die mijn suggestie bij jou oproepen. Die zijn belangrijker dan de antwoorden.

      Mijn eigen vraag is vooral: Waar leid zo'n verkiezing toe? Welke effecten heeft een verkiezing op de verkozenen (degenen die winnen en níet winnen)? Op de bibliotheekwereld? En vooral: was dat ook wat de organisatie voor stond? Een verkiezing is uiteindelijk ook 'slechts' een middel tot een doel.

      Inderdaad leuk om over door te praten. Als ik in de buurt van Holten ben, geef ik een seintje. Als jij in de buurt van Nijmegen bent, hoor ik het ook graag.

      Verwijderen
    3. Ha Marina, toch nog even een reactie :-)
      Ik heb me ook wel eens afgevraagd wat je als winnaar nu eigenlijk te doen hebt. Wat gaat de branche van jou merken. Daar zegt niemand iets over en ik heb er zelf ook nog weinig van gemerkt bij vorige winnaars. Dat is dus zeker iets dat bij mij leeft.
      En wat het verder met de verkozene doet? Daar kan ik wel iets over zeggen :-) Tot nu toe in elk geval veel moois.

      Laat zeker weten als je in de buurt bent. Want erover doorkletsen lijkt me een gezellig idee. En anders gaan we dat gewoon eens organiseren!

      Verwijderen
  2. Marina Noordegraaf15 juli 2016 om 09:19

    @Astrid Ik ben niet unknown, trouwens. Ik ben gewoon Marina : -)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo