Doorgaan naar hoofdcontent

Elke stem telt



En daar gaan we dan. De stembus is open!

Drie bibliotheekkanjers, met elk hun unieke talenten, verdiensten en verhalen. In de race voor de Persoonlijkheidsprijs in bibliotheekland. Dit feest begon voor mij met dat eerste telefoontje. Gevolgd door alle leuke reacties bij het openbaar maken van de genomineerden. Er kwam een gezellige kennismaking met m'n 'conculega's'. En toen begon de reis van het bedenken, maken en wachten op m'n eigen nominatiefilmpje. Eerlijk is eerlijk, ik ben er trots op.

Maar het echte feest begint vandaag en duurt een hele maand. We pronken met een artikel in Bibliotheekblad. Onze persoonlijke filmpjes en een stoer profiel staan online. Bibliotheek Hengelo steunt me met een Astridpagina en een leuke flyer. En... er kan gestemd worden.

Dus ik denk: 'Mijn werk zit er even op. U bent aan zet!'
Bekijk die drie kanjers, maak een overwogen keuze en Stem Op Astrid  :-)

Op 30 november (ja, dan pas) horen we wie zich de Beste Bibliothecaris van 2016 mag noemen. De volgende dag werk ik precies 18 jaar in de bibliotheek. Officieel ben je dan volwassen. Je hebt rechten en bijbehorende verantwoordelijkheden. Voor grootste zaken als autorijden, drinken en stemmen. Ik heb veel mogen spelen en ontdekken in die groeifase. De laatste acht jaar mocht u daarover meelezen op dit blog. Deze nominatie voelt dan ook als een duw in de rug naar volwassenheid in dit vak.

Ik ken de Bibliotheek op school van binnen en buiten. Ik geloof in het verhaal en vertrouw op m'n ervaring. En ik geniet van het faciliteren en inspireren van iedereen die dit verhaal ook wil kennen en vertellen.

Dus ik dank degenen die me voordroegen voor deze prijs. Ik dank iedereen die op mij stemt.
En ik dank iedereen voor alle kansen en mogelijkheden, die me de persoon hebben gemaakt die ik vandaag ben!

Juan Khalaf, Astrid van Dam en Leo Willemse
Foto: Gerrit Serne

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...