Doorgaan naar hoofdcontent

Elke stem telt



En daar gaan we dan. De stembus is open!

Drie bibliotheekkanjers, met elk hun unieke talenten, verdiensten en verhalen. In de race voor de Persoonlijkheidsprijs in bibliotheekland. Dit feest begon voor mij met dat eerste telefoontje. Gevolgd door alle leuke reacties bij het openbaar maken van de genomineerden. Er kwam een gezellige kennismaking met m'n 'conculega's'. En toen begon de reis van het bedenken, maken en wachten op m'n eigen nominatiefilmpje. Eerlijk is eerlijk, ik ben er trots op.

Maar het echte feest begint vandaag en duurt een hele maand. We pronken met een artikel in Bibliotheekblad. Onze persoonlijke filmpjes en een stoer profiel staan online. Bibliotheek Hengelo steunt me met een Astridpagina en een leuke flyer. En... er kan gestemd worden.

Dus ik denk: 'Mijn werk zit er even op. U bent aan zet!'
Bekijk die drie kanjers, maak een overwogen keuze en Stem Op Astrid  :-)

Op 30 november (ja, dan pas) horen we wie zich de Beste Bibliothecaris van 2016 mag noemen. De volgende dag werk ik precies 18 jaar in de bibliotheek. Officieel ben je dan volwassen. Je hebt rechten en bijbehorende verantwoordelijkheden. Voor grootste zaken als autorijden, drinken en stemmen. Ik heb veel mogen spelen en ontdekken in die groeifase. De laatste acht jaar mocht u daarover meelezen op dit blog. Deze nominatie voelt dan ook als een duw in de rug naar volwassenheid in dit vak.

Ik ken de Bibliotheek op school van binnen en buiten. Ik geloof in het verhaal en vertrouw op m'n ervaring. En ik geniet van het faciliteren en inspireren van iedereen die dit verhaal ook wil kennen en vertellen.

Dus ik dank degenen die me voordroegen voor deze prijs. Ik dank iedereen die op mij stemt.
En ik dank iedereen voor alle kansen en mogelijkheden, die me de persoon hebben gemaakt die ik vandaag ben!

Juan Khalaf, Astrid van Dam en Leo Willemse
Foto: Gerrit Serne

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een start, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verhaa