Doorgaan naar hoofdcontent

Een tuimelende lemniscaat


"Weet je wat een oloide is?", vraagt m'n CERN-maatje in de pauze. Een wat? Nee dus. "Mooi!", zegt ze. En ze schuift me een klein doosje toe. Kadootje, als dank voor alles. Er valt een wonderlijk en zacht houten figuur in m'n hand. Ik moet aan een driedimensionale lemniscaat denken. Het voelt bijzonder, ligt lekker tussen palm en vingers en het maakt me gelijk stil. Wat is dit?

"Een oloide", legt ze uit. "Dit staat symbool voor de verbinding tussen aarde en heelal. Door de vorm en de tuimelende omwenteling wordt onze eigen verbinding met de elementen aarde, water, vuur, lucht en ether aangeraakt en versterkt. En de vorm maakt de inwendige lemniscaat in je energetische lichaam wakker. Het helpt ook bij mediteren of in slaap komen." Serieus? Zoveel schoonheid in een stukje hout!

Ze leert me dat Rudolf Steiner rond 1920 een oproep deed om de relatie tussen de 5 platonische vormen (de driedimensionale vormen die bestaan uit regelmatige veelhoeken, zoals de kubus) en het universum compleet te doorgronden. Bijna 10 jaar later kwam iemand met een antwoord: een geometrisch lichaam dat hij een 'oloide' noemde. Eigenlijk twee cirkels, die haaks in elkaar zijn geschoven. Op een nogal ingewikkelde manier ontstaat deze vorm uit de beweging van de diagonaal van een kubus, gematerialiseerd in de tijd. Een oloide heeft de unieke eigenschappen dat hij in iedere omwenteling met zijn gehele buitenkant de grond raakt. En de lengte van die contactlijn blijft tijdens het rollen constant. Ook is het spoor dat hij hierbij maakt gelijk de bouwplaat waaruit hij wordt gevormd.

En zo is er nog veel meer over te leren. Maar wat maakt die kennis uit. Hij ligt in m'n hand en voelt daar thuis. En dat ik er gelijk een lemniscaat in zag, zie ik maar als een teken dat hij bij me wil zijn. Wie had dit figuur ook alweer ontdekt, zei je?

"Paul Schatz. Een wiskundige en kunstenaar. Uit Zwitserland." Nou moe. Weer een Paul. En weer ons Zwitserland. We knipogen even, ook naar boven. Dank Margje, voor alles, en zoveel meer.


Reacties

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je