Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven, ben ik er eens goed voor gaan zitten.
Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd.
In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerste gezicht een gewoon tafereel van een straat, een kamer, een eetgelegenheid. Maar toch heb je altijd het gevoel dat er iets niet klopt. Nighthawks bijvoorbeeld. Het lijkt een gewone bar met wat mensen. Maar "je vraagt je niet alleen af wat die mensen daar doen midden in de nacht, er is geen deur waardoor je bij die mensen in die tent kunt komen."
Huh?
Uren hing ik letterlijk boven dit schilderij. Geen deur. Niet gezien.
Ik ben zo'n amateur.
Reacties
Een reactie posten