 |
| Sunday Postsecrets 02-05-2010 |
Vakantie betekent op dit moment tentamens maken en voorbereidingen treffen voor m'n stage en scriptie. Maar er moet ook tijd zijn voor er even tussenuit én quality time met m'n middelbare school bestie. Zo treffen we elkaar bij een leuke Italiaan voor een quality lunch. En gossie wat valt er veel bij te praten. De ober komt voor een drankje, dat is nog wel snel geregeld. Als hij opnieuw komt voor de bestelling moeten we hem teleurstellen. We hebben de kaart nog niet eens aangeraakt. "Geef ons even wat tijd", zeg ik. "Vrouwenlunch, dit gaat duren." Hij vindt het allemaal prima en stelt ons lachend gerust. Hij heeft de tijd. Als we uiteindelijk diep in onze heerlijke salade zijn verdwaald, komt de ober eens even checken. Of we nog iets willen drinken? "Hmm, mag ik misschien toch een koude witte?", vraag ik voorzichtig. Natuurlijk mag dat. "Ach ja, vrouwenlunch hè", zeg ik verontschuldigend. Na een paar knusse uren meld ik me bij de ober om
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenLeuke gedachte, maar weinig kans op succes vrees ik. Boeken die ik (gelezen en te licht bevonden) ergens achterlaat voorzie ik ook van een mailadres, maar ik heb er nog nooit zelfs maar een dankjewel aan over gehouden.
@AvA: Tja, misschien schept 'ergens achterlaten' net niet dezelfde band als samen lenen, lezen, terugbrengen en doorgeven. Of zijn Amerikanen en Nederlanders gewoon niet hetzelfde ;-) Als ik ooit een boek van je vind, ga ik je zeker mailen!
BeantwoordenVerwijderen