Doorgaan naar hoofdcontent

Antwerp: 't stad is van iedereen

Het zit er alweer op. Drie en een halve dag zwerven door de straten van Antwerpen. Een smeltkroes van culturen en architecturen. Met de poëzie letterlijk op straat, een prachtige historische binnenstad en een fascinerende Joodse, Marokkaanse en Chinese wijk. En dat je werkelijk overal en altijd even snel of uitgebreid iets kunt eten en drinken, is voor ons snoepers soms net een verleiding teveel. Het hotel Bed, bad & brood is een aanrader: perfecte locatie, mooie kamers, fijne mensen en elke morgen een lekkere verrassing bij het ontbijt! Hoogtepunten: de chique van Kristien Hemmerechts' Zurenborg en de deurbel van meneer Moeyaert. Minpuntje: m'n vakantieprobleem is met een bezoek aan De Groene Waterman eigenlijk alleen maar groter geworden.

Awel, alles sal rech kom. En ondertussen mag u even meegenieten van een paar ferme fotokes.

Reacties

  1. Mooie foto's! Dat hotel lijkt me wel wat, bedankt voor het uitproberen ;-) We (huisgenoot en ik) zouden altijd nog 's naar Antwerpen gaan, dus... De joodse wijk ken ik wel vanuit de bus, daar was ik zeer van onder de indruk, net een boek van Potok maar dan echt. Dat er ook een Marokkaanse wijk was wist ik niet. Maar daar woon ik zelf in R'dam eigenlijk ook min of meer in, hoewel hij meer Turks/Marokkaans/Nederlands (+ nog 100 nationaliteiten) is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @schrijver: Gewoon lekker gaan. En neem dat 100% boekje mee voor de leukste wandelingen. Het lijkt me juist een mooie ervaring om te voelen hoe de culturele mix van Rotterdam anders (of juist niet anders) is dan die van Antwerpen. Goeie reis alvast!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g