 |
| Sunday Postsecrets 02-05-2010 |
Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs een heel dossier over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee. Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenLeuke gedachte, maar weinig kans op succes vrees ik. Boeken die ik (gelezen en te licht bevonden) ergens achterlaat voorzie ik ook van een mailadres, maar ik heb er nog nooit zelfs maar een dankjewel aan over gehouden.
@AvA: Tja, misschien schept 'ergens achterlaten' net niet dezelfde band als samen lenen, lezen, terugbrengen en doorgeven. Of zijn Amerikanen en Nederlanders gewoon niet hetzelfde ;-) Als ik ooit een boek van je vind, ga ik je zeker mailen!
BeantwoordenVerwijderen