Doorgaan naar hoofdcontent

Wie ben ik en zo ja, hoeveel?

Wat vraag je als biblioblogger pur sang voor je verjaardag? Juist: een boek. En dan het liefst een boek dat opvalt, bijvoorbeeld door z'n titel. Want zeg nou zelf, hier kun je toch geen kaas van bakken?

Volgens de flaptekst schreef Richard David Precht met dit boek
een weergaloze gids in het bijna onafzienbare gebied van alles wat wij weten over mensen: een uitnodiging om vrolijk en speels na te denken - over het avontuur leven en zijn mogelijkheden. Een opwindende ontdekkingsreis naar onszelf: wijs, humoristisch en onderhoudend!

Recensenten schreven:
Als je dit boek leest, heb je de eerste stap op weg naar het geluk gezet. Dit boek is onmisbaar. (Lesen)

Het leest als een thriller. (Scala)

Al nieuwsgierig?

De binnenflap licht nog een tipje van de sluier op:
De enige die ooit werkelijk wisten wat de zin van het leven was, waren de mannen van Monty Python: "Nu komt dan de zin van het leven. Welnu, daar is echt niks bijzonders mee. Probeer gewoon aardig te zijn tegen de mensen, vermijd vet eten, lees af en toe een goed boek, laat eens iemand bij je langskomen en probeer met alle rassen en volkeren in vrede en harmonie te leven." En als u het mij vraagt: blijft u nieuwsgierig, verwerkelijk uw goede ideeën en vul uw dagen met leven, niet uw leven met dagen.

Volgens mij wordt dit een mooie filosofische reis.



Reacties

  1. Dag Astrid,
    Als ik uit het bovenstaande terecht concludeer dat je jarig bent: van harte gefeliciteerd! En veel plezier gewenst met het boek. Dat het de beloftes maar waar mag maken.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank schrijver, er was gister inderdaad een heel klein feestje ;-) Het boek wordt dat hopelijk ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We horen het wel t.z.t. Iets plezierigs ter afwisseling van Littell lijkt me niet zo gek trouwens. Of lees je nooit twee boeken door elkaar?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Normaal gesproken lees ik inderdaad niks door elkaar. Maar bij Littell weet ik niet of dat gaat lukken. Eén hoofdstuk van ruim 300 pagina's, zonder veel witregels, dat kun je je lezers toch niet aandoen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Misschien bedoelt hij het symbolisch voor wat je mensen niet kunt aandoen?

    Gek, maar ik had al zo'n gevoel dat jij iemand was die nooit boeken door elkaar las. Ik doe het eigenlijk altijd, maar nu lees ik alleen nog maar Littell, om hem eindelijk 's uit te krijgen. Dat heeft als praktische consequentie dat ik de hele tijd met dat boek aan 't sjouwen ben: naar de trein en terug, naar mijn bed en terug. Trein en bed zijn nl. de plaatsen waar ik het meeste lees.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een 'zware' opgave dus. Ik ga ook m'n best doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, dat is er wel voor nodig. Er zijn mensen die het prachtig vonden, maar ik kom niet verder dan indrukwekkend. Want dat het een boek is dat me zal bijblijven staat nu al wel vast, maar dat komt niet door de literaire schoonheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja, het is gelukt. Ik ben nieuwsgierig geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat is mooi Sofie. Veel plezier met het boek!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g