Doorgaan naar hoofdcontent

Vrije tijd is zó duur


Thuisblijven lekker goedkoop? Mooi niet. Veel vrije tijd, een ontspannen lichaam en een opgeruimd hoofd doen je namelijk al die dingetjes kopen waar je tijdens het 'werkzame leven' niet de moeite voor neemt. En die je ook eigenlijk helemaal niet nodig hebt, maar daar gaat het niet om. Het geeft wel een fris en nieuw gevoel, dat gerommel in huis.

Maar aan alle pret komt een einde. De knip gaat dicht, de agenda weer open. Een vol jaarwerkplan wacht op me. Evenredig aan het opvoeren van m'n leefritme, staat het afnemen van m'n blogfrequentie en leeskilometers, ben ik bang. En begint de zoektocht weer naar die mooie balans. Dit seizoen ga ik 'em vinden, ik voel het!

Reacties

  1. Heel herkenbaar, ik geef tijdens mijn vakantie ook altijd veel te veel geld voor rommel uit, maar het heeft ook iets leuks. En dat met je blogfrequentie zullen we nog zien! =)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach ja, en dan die uitverkoopjes hè ;-)
    Als ik weer gewoon om de dag blog en jij doet er 4 tegelijk in het weekend, win jij het toch echt hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maar kwantiteit staat niet altijd gelijk aan kwaliteit =)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Daarom wissel ik gouden randjes en niemendalletjes gewoon af ;-)
    (of is dat te lastig voor je duits/engels/nederlandse vocabulair!)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g