U bevindt zich hier

Wat helpt bij het vinden van de weg, is weten waar je bent. Denkt u maar aan die mooie plattegrond waar u in het pre-tomtom tijdperk nog wel eens voor stond als u een onbekende stad binnenreed. Het eerste dat u zocht was die grote rode pijl: U bevindt zich hier. Fijn.

Weten wáár je bent is minstens zo belangrijk als weten wíe je bent. Al was het maar omdat het antwoord op het laatste niet met zekerheid te geven valt. De zoektocht naar de menselijke TomTom, de navigator voor ons leven, is al eeuwen gaande. Maar ondertussen vinden we het één na het ander uit. Toch blijft dat mysterie bestaan en geeft zich maar lastig gewonnen.

"Waar ben je?" is door met de komst van de mobiele telefoon inmiddels de meest gestelde openingsvraag. Een mooie vraag, 'waar ben je?' De volgende vraag wordt minder gesteld: "En waar ben je naar op weg?" Zegt de route die je hebt afgelegd iets over de weg die je nog te gaan hebt? Of is het zoals K. Schippers in een gedicht schreef: 'De deuk in het kussen zegt niets over de vorm van het hoofd'.

Waar ben ik en waar ben ik naar op weg? Een zekere pastor liet daar geen misverstand over bestaan: naar de dood. Het is niet de bestemming waarover u zich zorgen moet maken, het is de weg. Die vergt al uw aandacht. U was er niet en u zult er niet zijn. Daartussen, daar bent u. De vraag is dus: waar bent u?

Ik trakteerde mezelf kortgeleden op een lang weekend in Antwerpen met veel mooie lessen in de studio van Antwerpyoga. Eén van de workshops werd gegeven door Bhakti yogi Rusty Wells. Hij begon z'n inspirerende workout met: "Alles dat je tot nu toe in het leven hebt gedaan bracht je vandaag hier. Dit is jouw moment."

Volgens mij doe ik het dan lang zo slecht nog niet. Ik heb me nog nooit echt een helder doel of een gerichte bestemming voor ogen kunnen houden. Ik ben veel meer iemand die constant achterom kijkend door het leven zwabbert. Logisch, heeft u wel eens geprobeerd op die manier te lopen of fietsen. Misschien krijg ik daarom wel zo snel blauwe plekken. Maar ik begin te leren: blik naar voren, schouders naar achteren, hart omhoog, met aandacht voor de weg en alles dat links en rechts voorbij komt, richting een mooie horizon. En dat aangevuld met de les van Guus Kuijer over het ervaren van geluk door geestdriftig te leven en betekenis te hebben voor anderen.

Ja, volgens mij is het daar waar ik me op dit moment bevind.
En waar is u?

Het eerste deel van deze blogpost is een eigen samenvatting van een column van Harry Starren uit het tijdschrift Ode; voor intelligente optimisten / november 2011, nr.141, p.59 (Illustratie: Marc Kolle)