Doorgaan naar hoofdcontent

Yoga op straat


Wel eens gehoord van wildbreien? Die fleurige rage, die het straatbeeld hier en daar verandert in wollige vrolijkheid? Nou, in Londen had kunstenaar Slinkachu een soortgelijke vrolijkheid. Alleen liet hij zich inspireren door kleine mensjes. En dat bracht een Berlijnse yogadocent weer op het idee zijn ruige stadswijk Neukölln te versieren met zelfgemaakte kleine yogi's. Wij zouden dat in Nederland zoiets noemen als eh... creatief met kurk! Maar zeg nu zelf, ze zijn toch echt heel lief?!


Josef Foos noemt het zelf Street-yoga. Ik noem het Briljant. Het blijkt ook echt te werken. Wie de mannetjes eenmaal heeft ontdekt, begint ze te zoeken. En dan vind je er inmiddels al heel veel. Je kijkt dus anders om je heen en loopt voorzichtiger door de drukte. Spontane mindfullness, acuut bewust leven. Hoe yogi kun je zijn. En dat in hartje Berlijn!


Nou ben ik zelf niet zo creabea. En wijn koop ik alleen nog maar met draaidop. Als er al wijn gedronken wordt. Aan mij gaat dus helaas een straat-yogi verloren. Maar ik moet zeggen, het lijkt me wel een enorme boost geven als ik 's morgens, na m'n zonnegroetjes en yogi-pap, naar het station race voor weer een dag werkstress en ik kom onderweg dit soort lieve Tadasana's en Trikonasana's tegen.


Nee beter nog, ik kom ze tegen ná die lekkere werkchaos, als ik me - altijd een tred langzamer - weer huiswaarts begeef. En dan opgewacht worden door zo'n krachtige Virabhadrasana. Ja, dan voel ik me vast ineens weer een stuk beter!

Dus, wie durft. Gaan we samen het straatbeeld onopvallend voorzien van wat yogi-energy?
Ja, goed plan, daar moet op gedronken worden!

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...