Waarom? Probéér het me in ieder geval uit te leggen. Ik wil het echt snappen. Waarom?U hebt me de laatste tijd behoorlijk bezig gehouden. Door een artikel over uw laatste boek uit een serie van zes, besloot ik ze allemaal te lezen. U hebt bijna 30 jaar de tijd genomen voor het schrijven, ik las ze in een paar maanden. U bent een gewaagd schrijver, voor tienerboeken, maar dat kan ik als bijna 40-er wel aan.
De kennismaking via Je moet dansen op mijn graf was gelijk raak. Wat maakte dat ik er natuurlijk een post over schreef. Onderweg merkte ik dat uw boeken toch best verschillen van toon en schrijfstijl. Zo sprak Verleden week, de jongste van de zes, me het minst aan.
Met Nu weet ik het betreedt u het pad van het geloof. Voor iemand zonder godsdienstige achtergrond een interessant pad om samen met de hoofdpersoon te bewandelen. En De Tolbrug was weer subliem. Mooie vorm, goed verhaal. Terecht dat u daar prijzen mee hebt gewonnen en dat het is bewerkt voor toneel.
Niets is wat het lijkt voelde als een thuiswedstrijd. Het speelt in Amsterdam en mengt op een bijzondere manier het heden en de Tweede Wereldoorlog in elkaar. Een periode uit onze geschiedenis die me blijft fascineren.
En dan kom ik eindelijk bij dat laatste boek waar deze reis om begon: Dit is alles. Het hoofdkussenboek van Cordelia Kenn. Een dik boek. Met voor het eerst een vrouwelijke hoofdpersoon. Toch weet u ook hier de thema's homoseksualiteit en depressiviteit terug te laten komen. Het lijkt een rode draad in al uw boeken, wat me overigens wel nieuwsgierig maakt naar de achterliggende gedachte.
Maar goed, Dit is alles dus. Een dagboekvorm dit keer. Waardoor je als lezer niet alleen in het hoofd van de schrijfster kruipt, maar haar zelfs bijna wordt. Misschien raakte het me allemaal wat extra, omdat ik als tiener ook veel dagboeken schreef. En het gaat over die eerste liefde. Geen doorsnee tienerbevlieging, want ze beleeft het allemaal wel erg intens, moet ik zeggen. Misschien was ik stiekem ook wel een beetje jaloers, dat doen verhalen soms met je. Naast de liefde is er ook het volwassen worden, de zoektocht naar wat je wilt maken van je leven. Dat laat toch niemand onberoerd.
En dan ineens... meneer Chambers, waarom? Waarom hoofd-kussenboek zes? Het was toch goed zo? Ik was echt in shock. Heb het boek een dag laten liggen voordat ik het uit kon lezen. U had me hier niet op voorbereid en ik merkte dat ik het ook niet wilde of kon accepteren. Zit ik daar als bijna 40-jarige 30 blad-zijden lang stille tranen te druppelen om een tienerboek...
Begrijp me niet verkeerd, ik hou best van een beetje kietelen. Een open einde, rondzingende vragen, diepere lagen. Ik vind het bijna je taak als schrijver om je lezer uit te dagen zijn eigen verhaal te maken. Maar dit is geen uitdaging, dit is... oneerlijk. Dit doet pijn.
Blijf ik met nog een vraag achter: wat zeggen deze tranen me over mijzelf? Of is die vraag het antwoord op uw waarom?
Is dat alles?
Voor altijd uw,
Scribbles
Een mooie open brief. Ik ken de beste man niet maar je maakt wel nieuwsgierig!
BeantwoordenVerwijderenDan zou ik zeggen... gaat lezen! Als je daar tenminste nog een gaatje voor kunt vinden in je volle 2.0-programma.
BeantwoordenVerwijderenHet had mijn post kunnen zijn (op de "in een paar maanden lezen" na. Ik heb er met tussenpozen een jaar of 20 over gedaan, denk ik zo)
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet wat het boek mij zegt. Behalve dan dat in mijn omgeving iemand net achterbleef werd met een meiske van 6 mnd. Fout getimed om te lezen dus.
Ik denk niet dat het boek en ik nog vrienden gaan worden.
Dat is mijn alles.
Hmmm...dit maakt me heel nieuwsgierig en zelfs een tikkeltje jaloers...wat kan jij schrijven zeg! :-)
BeantwoordenVerwijderen@Annemarie: Probeer het over 20 jaar nog eens. Soms heeft vriendschap tijd nodig...
BeantwoordenVerwijderen@Stella: Inspirerend leesvoer inspireert de schrijver ;-)
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenDoor je stukken over de boeken van Aidan Chambers ben ik nieuwsgierig geworden en wil ik ze gaan lezen. Ik kon alleen De tolbrug meteen vinden. Zit er een soort volgorde in de boeken of kan ik hier gewoon mee beginnen?
Stuur je Chambers je brief ook echt of was hij alleen voor ons?
Nu ik je toch schrijf: ik vind je blog erg goed en lees het geregeld.
Groet van schrvrdzs
Dag schrvrdzs,
BeantwoordenVerwijderenOndanks dat de 'serie' doet vermoeden, kun je ze door elkaar los van elkaar lezen. Alleen één van de hoofdpersonen uit 'Nu weet ik het' komt in het laatste boek als volwassen vrouw weer terug. Leuk gedaan ook, trouwens. Ik zou sowieso met de laatste eindigen, maar dat is een persoonlijke tip.
Beginnen met De Tolbrug is een mooie keuze! Deel 1 (Verleden week) is het lastigst om te pakken te krijgen. Maar dat lost IBL wel op. Daarna loopt het zoals genoemd in m'n blog vanaf 'Je moet dansen op mijn graf'. Ik had dus deel 1 en 2 omgedraaid. Geen punt.
Dank voor je compliment. Jouw blog ziet er ook mooi uit. Ik zal er dit weekend langer in snuffelen.
Tot ziens (vermoed ik ;-))
Oh ja, de brief was meer mijn manier van verwerken. Zegt de psycholoog ook altijd: schrijf een brief, maar verstuur hem niet. Werkt therapeutisch!
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je reactie & advies. Ik ben, in de trein op weg van werk naar huis, in De tolbrug begonnen en het boeide me meteen. Ik heb zo'n idee dat ik Je moet dansen op mijn graf héél lang geleden gelezen heb en misschien ook nog een ander boek van Chambers, maar het is dan wel een beetje vreemd dat ik me er níets van herinner. Meestal weet ik toch nog wel of ik een boek goed vond of niet. Maar de tijd zal het leren.
Groet van schrvrdzs
hai
BeantwoordenVerwijdereneven een korte bijdrage:
heb Dit is alles ook gelezen en was inderdaad bijna in tranen door het eind
Ik vond het zeer apart dat het door een man geschreven is en-volgens mij-de gedachtenwereld van een meisje/vrouw zo mooi weergeeft.
wat vonden jullie van dat aspect?
Hoi Steenwijk,
BeantwoordenVerwijderenIk weet dat Chambers ter voorbereiding op dit boek vaak en veel met meiden heeft gesproken over alle zaken die in het verhaal aan bod komen. Hij heeft dus uit eerste hand hoe meiden denken, wat ze voelen en hoe ze met elkaar over die dingen praten. Hij was vooral verrast over hun openheid.
Dus laten we zeggen dat hij gewoon goed geïnformeerd was en dat hij dat door z'n ervaring als schrijver en z'n inlevingsvermogen heeft weten om te zetten tot een herkenbaar verhaal.
ja dat klopt een schrijver moet zich informeren
BeantwoordenVerwijderenMaar toch mooi geschreven...
daarvoor ben je een goed schrijver!
BeantwoordenVerwijderenhehe ;)
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen