Doorgaan naar hoofdcontent

Kleingeluk


Ze rennen langs me heen, moeder en dochter. Rugtas in de ene hand, kind in de andere. Blik op iets achter al die schappen, geen oog voor dichtbij. Even snel komen ze weer terug, nog steeds in focus. Dochter houdt nu ook iets vast, een grote groene map. Blij en trots. Ze schuiven langs alle mensen tot vooraan in de rij, er kan afgerekend worden. Iedereen blij.

Inmiddels sta ik zelf ook in te pakken.
'Bonnetje?' Ja graag.
'Dierenplaatjes?' Nee bedankt... Ach ja, doe maar.

Ik strek m'n arm en hang de plaatjes langzaam voor de ogen van het meisje. Ze pakt ze voorzichtig aan, draait haar hoofd naar achteren, twee stralende ogen zoeken de gulle gever.

'Dank je wel... Astrid', klinkt het zacht en dankbaar.

Oké, daar doe je het dus voor.
Ik zal ze voor je sparen, lieve Elise.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...
Een reactie posten
Verder lezen »