Doorgaan naar hoofdcontent

Kleingeluk


Ze rennen langs me heen, moeder en dochter. Rugtas in de ene hand, kind in de andere. Blik op iets achter al die schappen, geen oog voor dichtbij. Even snel komen ze weer terug, nog steeds in focus. Dochter houdt nu ook iets vast, een grote groene map. Blij en trots. Ze schuiven langs alle mensen tot vooraan in de rij, er kan afgerekend worden. Iedereen blij.

Inmiddels sta ik zelf ook in te pakken.
'Bonnetje?' Ja graag.
'Dierenplaatjes?' Nee bedankt... Ach ja, doe maar.

Ik strek m'n arm en hang de plaatjes langzaam voor de ogen van het meisje. Ze pakt ze voorzichtig aan, draait haar hoofd naar achteren, twee stralende ogen zoeken de gulle gever.

'Dank je wel... Astrid', klinkt het zacht en dankbaar.

Oké, daar doe je het dus voor.
Ik zal ze voor je sparen, lieve Elise.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha
Een reactie posten
Verder lezen »