Doorgaan naar hoofdcontent

Kleingeluk


Ze rennen langs me heen, moeder en dochter. Rugtas in de ene hand, kind in de andere. Blik op iets achter al die schappen, geen oog voor dichtbij. Even snel komen ze weer terug, nog steeds in focus. Dochter houdt nu ook iets vast, een grote groene map. Blij en trots. Ze schuiven langs alle mensen tot vooraan in de rij, er kan afgerekend worden. Iedereen blij.

Inmiddels sta ik zelf ook in te pakken.
'Bonnetje?' Ja graag.
'Dierenplaatjes?' Nee bedankt... Ach ja, doe maar.

Ik strek m'n arm en hang de plaatjes langzaam voor de ogen van het meisje. Ze pakt ze voorzichtig aan, draait haar hoofd naar achteren, twee stralende ogen zoeken de gulle gever.

'Dank je wel... Astrid', klinkt het zacht en dankbaar.

Oké, daar doe je het dus voor.
Ik zal ze voor je sparen, lieve Elise.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...
Een reactie posten
Verder lezen »