Doorgaan naar hoofdcontent

Gepasseerd



Stille zaterdag, ergens op de A1. Ergens voor ons gaat iets mis. Eerst veel remlichten, dan stofwolken opstuivend zand vanuit de berm en tot slot gaan er alarmlichten aan. Als wij passeren staan de auto's die het zagen gebeuren er al omheen. Eén voertuig staat met de motorkap recht tegen de vangrail, een tweede wijst nog naar voren maar zit ook onder het zand. De blikschade lijkt gelukkig mee te vallen. Achter ons begint het verkeer nu echt vaart te minderen, daar gaat vast een file ontstaan.

We bellen direct 112. Ambulancedienst.
"Er is een ongeluk gebeurd op de A1. Hectometerpaaltje 41,0 links."
"Tussen Amersfoort en Amsterdam?"
"Klopt. Het lijkt een noodstop, mogelijk zitten er mensen klem."
"U weet het niet zeker?"
"Nee, ik ben een passant. Ik heb niet gezien wat er precies is gebeurd."
"Oh, en u dacht: ik ben onderweg, ik rij maar gewoon door?"
...
"Nou, er stonden al vier auto's omheen..."

Aangezien de melding nog niet binnen was gekomen denk ik dat we met direct bellen meer hebben bijgedragen aan hulpverlening dan ook stoppen en mogelijk in de weg lopen en een nog grotere file of onveilige situatie veroorzaken.

Hopelijk is iedereen met de schrik vrijgekomen.

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g